-
早挥鱠手作云鳌,雪带晴飞且拍熬。
安得轮囷如此壮,也知郭索许我骚。
翰林风月从来别,太史江山一味豪。
今夜笔床船上去,已轮吏部十分高。
-
中天积翠玉台遥,昆阆吹风下赤霄。
鹤护青松生老珀,龙归丹井应寒潮。
三台自逐玑衡转,玉帝常同海岳朝。
休道人间仙骨少,功成也会作松桥。
-
绝冥万丈深,积翠凌空危。
清涧月自浴,孤芳人不知。
石骨溜香髓,楹苓涌凉脂。
忽然青云阴,见紫白玉姿。
冉冉露痕重,漼漼雪花滋。
-
东崖紫云飞,西壁白雪炯。
洞口一何邃,人闲无此静。
松风翻瀑怒,梅月逼鹤警。
苔污断阙石,茶注彭亨鼎。
丈人极好生,生神最澄景。
-
携诗来做台州雪,台州雪好无人说。
一峰玉削昆仑柱,一天冰夹蓬莱阙。
大江不动纲罟冻,众壑皆声松竹折。
村无人行太清净,树无鸟棲俱峭绝,丹天仙君谒帝回,赤脚泠泠踏寒月。
不管飞残水帝魂,从头尽笑春风拙。
-
江空蟹解窘於蒐,满腹清凉做尽秋。
茶灶笔休新意思,寝香卫戟战风流。
生拚不入吴王鱠,死亦相寻越女稍。
得一好诗无可憾,无诗也不作骚愁。
-
江上人家破竹门,潮来长浸篱根。
鮆鱼一尺楷杷小,放溜船来酒满尊。
-
只在间云里,房虚湿翠屏。
童归收晚果,客至歇残经。
月落千峰黑,龙旭白水腥。
关门无一事,草木共冥冥。
-
迅双桨兮刊中流,风风与力兮帆无留。
瞥逝鸿兮呵慵虯,芷泣香兮木鸣樛。
宛有人兮山之幽,翠翦字兮旌柔柔。
朝阳澨兮夕阴洲,月不动兮雪霜浮。
期灵君兮一徕游,虚谷应兮寒飕飕。
-
四朝渥遇鬓微丝,多少恩荣世少知。
长乐花深春待宴,重华香暖夕论诗。
黄金籯满无心爱,古锦囊归有字奇。
一笑难陪珠履客,看临古帖对梅枝。
-
妙手能夸薄样梢,桂香分人蟹为包。
也在不枉持螯手,便是持螯亦草茅。
-
且入西陵抖素衣,寒灯犹有雁相依。
月僵积雪和梅冻,天拆残星背斗飞。
书策不堪供世用,江山何肯笑人归。
赤城仙伯皆吾辈,为带诗行问子微。
-
山栖极造理,其北恰岚壁。
下吞泉数斗,中有蒲数脊。
岩留未化雪,竹迸将崩石。
不为世所薰,直入玄之寂。
道人无一吝,近我如相识。
-
一江夹清浑,只向青村注。
馀云拖薄润,远霭飞轻素。
船轻顺流下,石狭奔湍怒。
苍阴布仙迹,野芳生幽趣。
山色各有旧,春情宛如诉。
-
依松屈曲疑无路,十里廿里香深沍。
殿台平入蓬莱图,人烟尽属天台赋。
山奔万马逼人立,泉吼晴雷半天注。
乱峰发地翠参错,沓嶂参差龙屈怒。
阴磴仍遗前腊雪,阳崖竞拔千年树。
-
无能应欲苦皇皇,诗不惊人笔事荒。
天下无山如怕颗,人间有水自沧浪。
左杯右蟹一舟足,早韭晚菘三亩强。
莫谓觉来亡可嗜,逢人犹自觅花忙。
-
雁愁奔旧菊,解健敌新醪。
-
画琳琅兮黄金绳,帝监观兮燕清宁。
闻不闻兮皦无际,毛发竦兮心为冰。
-
潮分残力引船飞,一道浮晖入杳微。
可惜梅皆容易落,相将雁又接连归。
依前清洛情犹在,觉道离骚事已非。
倚枕但看王导传,困来不复解春衣。
-
夏蟹新中食,初菘脆入虀。
[宋]
? ~ 1231 年
高似孙的诗文全集
共 283 诗文