-
井有波兮通沧溟,玉抱德兮谁能铭。
怛来归兮析然醒,道有成兮其当升。
-
一石上负昆仑柱,一水西奔牛女渚。
玉干狞鳞万松古,夜放神光干帝宇。
石滑苔危冰一缕,四海长依开辟雨。
月落未落逢诺矩,两足敲泉龙罢舞。
-
鳞甲昏夏物,怀青莫如蟳。
苏公今张华,何微不知音。
入手巨螯健,斫雪隽莫禁。
宛然如玠辈,曾是秉玉心。
蟹因龟蒙杰,酒与毕郎深。
-
沙泠雁三二,天长帆有无。
-
自随野意订山行,香学楠花白水生。
借得风来帆便饱,隔溪新度一声莺。
-
老蟹自应强依逸,壮蛑不定期只象豪粱。
-
西风送冷出湖田,一梦酣春落酒泉。
介甲尽为香玉软,脂膏犹作紫霞坚。
魂迷杨柳滩头月,身老松花瓮里天。
不是无肠今麴蘖,要将风味与人传。
-
一灯炯微明,敲尽寒更永。
老蛩泣月罅,脆叶鸣霜井。
此事谁主宰,凡物皆动静。
不了达者观,却似醉难醒。
久无谢安石,况复陶弘景。
-
宜州丹砂岩旸谷,不比辰溪攒箭镞。
素霓深抱赤城霞,斩独半染于阗玉。
海日下照珊瑚红,化为姹女金芙蓉。
一从擘华分禹璞,犹有绛气埋云峰。
铸鼎泥坛有消息,坐看光辉成五色。
-
秋驱雁至至犹稀,且馔新笋理旧衣。
蟹为龟蒙何惜死,鲈非和翰且休肥。
五湖已去无遗恨,三径方归有昨非。
更欲借渠茶灶火,萧萧叶满洞庭芦。
-
朝廷文物自升平,公主园林尚典刑。
山好尽强金谷涧,客来且上翠微亭。
鹤鸣欲说前时事,花在非如旧日馨。
多少唐人诗意思,无人知得更冥冥。
-
若有人兮山要,乐莫乐兮在薖。
絜余佩兮有兰,惬余裳兮有萝。
凌八荒兮骋望,怅山河兮悲壮。
倒天汉兮濯江淮,眇风云兮晤怀。
竹树兮冥蒙,海月兮朣胧。
-
早乘霞气入蓬莱,不识神仙也不来。
曾与赤松游数日,自携玉女上西台。
当时共说黄房事,回首空惊碧海埃。
前度刘郎今得度,桃花一一为郎开。
-
曹公夜晏凌云台,一言契阔含馀哀。
分香老伎各云雨,歌舞不尽埋蒿莱。
漠漠颓基邺山下,万里烟尘无一瓦。
井干樽酒自平生,乌鹊飞南播遗雅。
老宵垦雨开荒寒,一栎千金苔未干。
-
砥苍岩兮燕危磐,枕渊洄兮夏留寒。
谷怀烟兮川引雾,出渔乡兮人樵路。
屋如悬兮石将危,荡兰舟兮扬桂旗。
江有蓠兮溪有荪,沙一抹兮云垂垂。
耒宜雨兮帆宜风,香在罏兮各为功。
-
鉴石引幽路,傍崖开碧庭。
棋留樵客坐,鹅博老君经。
竹榻朝吞日,松坛夜拜星。
山中有公事,鹤触杏花零。
-
识字始多忧,悟理良自苦。
少小习句读,岂解工训诂。
一从入老大,甚觉悔雕组。
人生各用命,何乃太知古。
典谟必皋契,诗句须李杜。
-
落花入溪口,山山皆可佳。
横矼碧水急,后峰白云霾。
野药缀殷子,危松换新钗。
鱼轻争凑石,兰瘦深依涯。
此处若有仙,欲留殊未阶。
-
桂树耸生兮山之幽,匽蹇布沪兮翠交流。
壑溪错互云崒霄,石戋戋兮溜鸣青。
鹤阴阴兮猿嗷嗷,攀援桂枝兮聊佳留。
聊佳留兮迟迟,讯有华兮东篱。
风景兮不可支,襟将舒兮孰怡。
-
忆昔相寻处,时今可更麽。
春愁侵磊隗,晚步隔坡陀。
风入唐声妥,山函蜀气多。
一春听尽雨,此意与谁歌。
[宋]
? ~ 1231 年
高似孙的诗文全集
共 283 诗文