-
桑树迎风五度芽,每缘陈迹忆天涯。
为谁置酒烹椒叶,可更招凉莳藕花。
遭乱管宁艰避地,相思张敏梦离家。
遥知前度寻君处,瘦竹当门长昔耶。
-
中朝文典涣如云,闾左耰锄起乱军。
暂喜山阳留善处,似闻冀北已空群。
履霜时暮阴方盛,献曝臣劳日又曛。
长此灵均家国恨,更挥老泪吊湘君。
-
别集新编刊酿辞,芸芸拙目听嘲嗤。
晚唐才望夸罗隐,后汉勋名属杜诗。
旌币苦谋身再出,田园甘与世相遗。
无端忽下新亭泪,风景河山不自持。
-
天留人瑞自成行,高会香山纪会昌。
借问当年诸士女,可曾偕老共炎凉。
南阳井渫延龄橘,大野琴材太古桑。
倘向细君谈旧话,少年情事肯遗忘。
-
风波漫漶旧桑田,此往穷通莫问天。
幸免庄生遭鼠嚇,不劳文本惜鸢肩。
山头薇菜黄虞梦,洞口桃花魏晋年。
原叹近来相得甚,泥他道路叹神仙。
-
诗派元从长庆过,老来心苦类阴何。
一绳何处维颓木,三雅馀闲及补萝。
腹稿卒于僧入定,笔花浓似蜜分窠。
独怜文武衣冠尽,秋兴词人感慨多。
-
功名滚滚烂羊头,急难谁从借箸筹。
安得上池起废疾,可怜顽铁铸神州。
偶缘禽鸟知时变,薄采芳馨感路修。
一卧乡关朝市改,名心宦况两悠悠。
-
敢寻郢客和阳春,放眼于今复几人。
共主无端称禅让,正声从此感漂沦。
弃官彭泽完徵士,遗老襄阳号酒民。
高洁不谈天下事,可知明月是前身。
-
一从南北数行踪,多少风光在眼中。
江岸草逾前度碧,洛阳花是昔年红。
飞凫早向芝田化,夜鹤休嫌蕙帐空。
自养太和堪寿世,未应丹诀问参同。
-
旧意横陈托小怜,在眉为黛在香烟。
即今木末馀残景,垂老萍花志脱绵。
安得青丝如昨日,不堪金缕溯华年。
池台无恙风流歇,空怅山桥野水边。
-
西风催换曲尘衣,摇落芳心事已非。
苏小门荒寒草静,馆娃宫冷暮鸦稀。
徒教长路黄金尽,会见南家白雪飞。
一掬乱丝看不得,塞云羌笛意相违。
-
丰姿袅娜感离霜,瘦尽秋怀水草塘。
华发宫人还对镜,平头奴子怨提箱。
白门枉自歌杨叛,汴水无情送晋王。
闲恨闲愁都不惜,年年零落永丰坊。
-
谁家倩女乍离魂,冷月荒烟锁院门。
一自春阳送行迹,却随秋水浣啼痕。
小姑梦冷青溪树,逐客神消鸟桕村。
若向故宫问眠起,楚腰憔悴未须论。
-
珍惜身名亦自贤,升沉何必问天渊。
黄河止浊无馀策,白雪哀歌有独弦。
安得赵张威北使,枉将田宅咎东迁。
自来卖国多谗殄,谁破中朝鹿马奸。
-
亭亭脉脉太凄迷,碎擘春烟照曲溪。
别意惊看来去迹,绮情难忏短长堤。
风回歌扇初疑雪,雨湿芳心易化泥。
懊恼吟成关塞远,况堪飘泊画楼西。
-
旧梦如云至竟迷,江南又见草萋萋。
暮山相向春潮急,芳树无言野鸟啼。
诗为效颦重觅句,事经回首一含悽。
天涯若作比邻看,好语庄生物论齐。
-
未似长条易折攀,旧痕摇荡满江关。
寄愁北渚根难系,已落南家梦不还。
野气渐昏盘马路,游尘齐上望夫山。
黄莺何事催春去,远送斜阳度水湾。
-
遥隔蓬山路可通,一生从未识东风。
魂飞燕草经年碧,心似湘莲澈底红。
写影偶留琼玉馆,无媒常傍蕊珠宫。
当前但得回眸笑,肯借如皋射雉弓。
-
含思脉脉静娟娟,绰约丰姿不可传。
兰泽草香醒梦蝶,锦城花事听啼鹃。
红颜相照还应妒,青镜慵妆只自怜。
盈掬芳声莫远致,忍教轻替拒霜研。
-
空古跫然溯足音,涧泉如带复如琴。
溪云闲送野航暮,山意每随秋气深。
右臂未缘鸮炙化,失心重与鹿隍寻。
漫憎梦里仍占梦,忆弟而今梦亦沉。
[清]
? ~ ?
曹家达的诗文全集
共 1585 诗文