[唐]
? ~ ?
孙元晏的诗文全集
共 95 诗文
-
人主词应不偶然,几人曾说笑掀天。
不知南苑今何在,借与张公三百年。
-
纳谏廷臣免犯颜,自然恩可霸江山。
姚兴侍女方承宠,放出宫闱若等闲。
-
大岘才过喜可知,指空言已副心期。
公孙计策嗟无用,天与南朝作霸基。
-
容易乘虚逼帝畿,满江艛橹与旌旗。
卢循若解新亭上,胜负还应未可知。
-
江州楼上月明中,从事同登眺远空。
玉树忽薶千载后,有谁重此继清风。
-
吟坐因思郭景纯,每言穷达似通神。
到头分命难移改,解脱清襦与别人。
-
叔宝羊车海内稀,山家女婿好风姿。
江东士女无端甚,看杀玉人浑不知。
-
投箠填江语未终,谢安乘此立殊功。
三台星烂乾坤在,且与张华死不同。
-
发遣将军欲去时,略无情挠只贪棋。
自从乞与羊昙后,赌墅功成更有谁。
-
春风濯濯柳容仪,鹤氅神情举世推。
可惜教君仗旄钺,枉将心地托牢之。
-
绕床堪壮喝卢声,似铁容仪众尽惊。
二十七人同举义,几人全得旧功名。
-
太尉门庭亦甚高,王郎名重礼相饶。
自家妻父犹如此,谁更逢君得折腰。
-
晋祚安危只此行,坦之何必苦忧惊。
谢公合定寰区在,争遣当时事得成。
-
陆公高论亦由衷,谦让还惭未有功。
天下忠良人欲尽,始应交我作三公。
-
尚主当初偶未成,此时谁合更关情。
可怜谢混风华在,千古翻传禁脔名。