[唐]
? ~ ?
孙元晏的诗文全集
共 95 诗文
-
涤荡齐宫法令新,分张宫女二千人。
可怜无限如花貌,重见世间桃李春。
-
后见梁王未免哀,奈何无计拯倾颓。
若教彼相颠扶得,争遣明公到此来。
-
曾步金莲宠绝伦,岂甘今日委埃尘。
玉儿还有怀恩处,不肯将身嫁小臣。
-
豫章太守重词林,图画陈蕃与华歆。
更奠子将并孺子,为君千载作知音。
-
显达何曾肯系心,筑居郊外好园林。
赚他谢朏出山去,赢得高名直至今。
-
强哀强惨亦从伊,归到私庭喜可知。
喜字漫书三十六,到头能得几多时。
-
至尊尊贵异人间,御膳天厨岂等闲。
惜得裹蒸无用处,不如安霸取江山。
-
位高名重不堪疑,恳让仪同帝亦知。
不学常流争进取,却忧门有二台司。
-
肯与公卿作等伦,澹然名德只推君。
任他车骑来相访,箫鼓盈庭似不闻。
-
谢公情量已难量,忠宋心诚岂暂忘。
执烛小儿浑放去,略无言语与君王。
-
解玺传呼诏侍中,却来高卧岂疏慵。
此时忠节还希有,堪羡君王特地容。
-
运命将来各有期,好官才阙即思之。
就中堪爱羊玄保,偏受君王分外知。
-
谢家诸子尽兰香,各震芳名满帝乡。
惟有千金更堪重,只将高卧向齐王。
-
戚属群臣尽见猜,预忧身后又堪哀。
到头委付何曾是,虚把罗襦与彦回。
-
拂衣耕钓已多时,江上山前乐可知。
著却貂裘将采药,任他人唤作渔师。
-
百万兵来逼合肥,谢玄为将统雄师。
旌旗首尾千馀里,浑不消他一局棋。
-
春暖江南景气新,子鹅炙美就中珍。
庾家厨盛刘公困,浑弗相贻也恼人。
-
天命须知岂偶然,乱臣徒欲用兵权。
圣谟庙略还应别,浑不消他七宝鞭。
-
历数将终势已摧,不修君德更堪哀。
被他青盖言相误,元是须教入晋来。
-
将军身殁有儿孤,虎子为名教读书。
更向宫中教骑马,感君恩重合何如。