-
故人尺素来天际,颇忆当年任守垒。
平明一笑百事空,不作细书书纸尾。
寄书五湖夸海岱,入眼沧溟无百里。
军城崒屼枕青山,地脉遥从岱宗起。
题诗要为写高阁,播飏意欲先糠秕。
-
青山照长淮,气象一方冠。
清光堪溶溶,洛尾杀湍悍。
斯游今一纪,回首若朝旦。
尘容故如昨,凡骨终不换。
但于憔悴馀,生死知一贯。
-
群玉聚名隽,作书如九丘。
回观白虎儒,谫浅安可侔。
傅子故疏爽,十年嗟滞留。
嵚崎百忧后,晚为造物收。
平生未见书,颇足资吟讴。
-
晚花如寒女,不识时世妆。
幽然草间秀,红紫相低卬。
荣木事已休,重阴閟深苍。
尚有紫薇花,亭亭表秋芳。
扶疏缀繁柔,无复粉艳光。
-
琅玕一纸传青桐,西湖默存清梦中。
遥知湖上发新倡,凡马一洗烟云空。
翰林文章旧惊世,聊试三辅分符铜。
玉槃无声转清夜,水天交贯冰朣胧。
况闻许下足名士,啸咏鼓舞冯夷宫。
-
阿瞒长驱压吴垒,饮马长江投马箠。
英雄祗数大耳儿,彷佛芒碣赤龙子。
幄中况有南阳客,布衣躬耕无甔石。
当时鼎足计未成,聊此一奇空赤壁。
人随流水去不还,卧羊顽石留空山。
-
黄华非不佳,寒澹每见少。
萧萧亦无言,怀抱不自晓。
深嫌小桃夭,欲伴霜松矫。
窥丛慰寂寞,时有南飞鸟。
主人真赏奇,灌植勤便了。
-
堂前清飔发,树外赤日西。
坐令天壤间,气候忽不齐。
解带席嘉荫,长哦壁间题。
故应有神护,尘土不得迷。
前年款公门,鷤䳏亦已啼。
-
君家执戟郎,寂寞坠天禄。
萧然刘董外,那用相窘束。
居无甔石储,但有书满屋。
君今老衡茅,出处异兰菊。
静中独观妙,四达开惠目。
-
黄公游不成,白发奉朝请。
东归乐闲燕,有味如隽永。
双凫倦朝飞,独鹤方夜警。
知余亦衰穷,系马无复骋。
贻诗重琼玖,未展意先领。
-
嘉生苦不荣,凡草忽猥大。
君看庭中苋,易长剧稂稗。
初无封植意,不见虫鸟害。
穰穰筠菊间,红紫不可杀。
微功尚足收,染我盘中菜。
-
种玉未渠久,疏篁长儿孙。
胜会不在多,何须辟疆园。
我观榛芜地,尘思纡且烦。
萧森对此君,清凉彻心源。
草木初无情,妄作净秽观。
-
吾闻郦侯国,产菊千丈潭。
采华食其叶,垂根渍芳甘。
遂令郦川氓,难老如彭聃。
庭前有古井,秋霖发清涵。
慇勤东篱绿,覆此白玉奁。
-
纷华眩人剧朱碧,子独好书如好色。
王孙被服甚寒生,射策君门先破的。
荣州书窟三万卷,锦囊付此庞眉客。
南游句吴北大魏,亦复徒劳问刀笔。
不唯唇齿腐经史,正自云山锁胸臆。
-
寥天月魄更旁哉,归墟两潮时去来。
乃知大块与人等,欠噫风动声为雷。
支川千亿具毛窍,四溟翕张玄牝开。
人间百刻乃一息,断岸飘鼓如轻埃。
二山横控江海际,挟以幽阙双嵬嵬。
-
君不见谢公栖迟乐东土,起作司马征西府。莫年谈笑有穰孙,鹤唳风声走强虏。
又不见子猷剡川高兴阑,肯随鹤书落人间。不知骑曹底官职,朝来拄颊看西山。
平生清真翠岩老,泉石膏肓偶同调。岁寒落落见孤松,不忍低眉宁枯槁。
年来无米继朝炊,闻说吴兴富鱼稻。不妨来作古司兵,士卒投醪止凫藻。
美哉洋洋霅溪水,秋塘百里荷花绕。当年钓徒放浪处,醉目悠然送归鸟。
-
午景入疏竹,堂阴筠粉香。
疏帘扑空翠,无风自微凉。
棋声破禅寂,日转幡影长。
霏烟触垂瓜,泛乳搜枯肠。
投局起寻胜,徘徊雨花堂。
-
卜居林塘静,禽鱼乐融融。
阳和一披拂,照烂黼绣工。
柔条罥繁枝,幽香来晚风。
谁谓武陵远,临清千树红。
俯仰村郭间,从容圣贤中。
-
平子愧明略,长卿真倦游。
笭箵傥可佩,瑶玉岂复舟。
旧闻西余老,猖狂白蘋洲。
毫端宝刹见,尘起大地收。
奋迅师子王,蚓蛙视蛟虬。
-
此身非匏瓜,圭窦可长守。
初为弦歌计,肯饮中山酒。
深虞委司败,政术空无有。
故将老衡茅,敢复叹华首。
公诗金错刀,刻画无盐丑。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文