-
故人入幽梦,彷佛平生怀。
心知九泉隔,意象惨不开。
哦诗不成章,惝恍谁能裁。
曰此萧爽士,宁当没黄埃。
清晨客在门,乃自乌衣来。
-
浮图涌平地,翳彼烧空云。
虚堂引修廊,白昼来清薰。
翛然据胡床,振我衣上尘。
芙渠出金沙,气作芝兰芬。
冉冉度池阁,依依著裾巾。
-
同赵叔问江仲嘉游法华之胜为曲水会有客先焉还饮舟中分韵赋诗得山字一首
乖龙忽起华阳天,东来御雨鸣空山。
丰隆轰空光照地,怒髯抉石翻云烟。
蜿蜒遗迹尚如昨,势若九曲来河源。
纷纷火齐散林莽,至今璀璨青霞端。
我来夏木正森寂,万箨篵篵抽琅玕。
-
园居荒芜春至草生日寻野蔬以供匕箸今日枯蘖间得蒸菌四五亦取食之自笑穷甚戏作此诗一首
平生嗫嚅口,出语无媚悦。
定非肉食姿,赋分在藜蕨。
侨居得空园,穷陋亦清绝。
分阴岂不惜,饱睡送日月。
芜菁不须种,众草今已茁。
-
春风入山骨,毛甲亦已舒。
晨熹被春山,草木清而姝。
况乃顾渚源,云关护灵区。
阴崖气亦暖,瑞草先春敷。
金沙出清泉,甘冽滋芳腴。
-
仲嘉被檄来吴按吏用非所长既足叹息而或者妄相窥议益足笑云戏作十二辰歌一首
驱骥搏鼠难为功,不如置之牛皂中。
平生暴虎笑冯妇,岂向兔脚分雌雄。
龙山从事盛德士,达观已悟蛇怜风。
马曹五斗直如寄,羊仲三径终当同。
群猴憎猿坐殊趣,瓮中醯鸡无远度。
-
建旟抚方面,簪笔登云衢。
除书无虚日,念子何踌躇。
满堂罗经史,问字无停车。
平明户外屦,接迹叩所需。
定坐为详说,从周述唐虞。
-
六义出秦火,至今如日星。
人言三百篇,圣手昔所经。
我疑东家丘,削迹不自惩。
羁臣与孽子,中有怨刺情。
胡为不删去,被彼弦歌声。
-
三闾老沈湘,嘉颂谁为美。
白华发幽馨,春色荐甘醴。
金衣光出怀,缥实酸裂齿。
岂无三百苞,未见十二子。
缅怀商山翁,善幻亦徒耳。
-
山间古梅林,有鸮集其端。
不飞亦不鸣,弹射莫敢干。
下窥群雀雏,啄颡刳其肝。
欣然舐两爪,意得良自安。
飞来多凡鸟,助此凶且残。
-
李侯诸生秀,峨冠论玄虚。
安知俗吏事,小试已可书。
廑心究人瘼,要使安田庐。
慨然有奇趣,耿耿非世儒。
乃知百里间,亦足寄所摅。
-
我行阡陌间,苗麦已复青。
茅茨间新槁,鸡犬有和声。
不见吏索钱,田家得其生。
鸡犬亦肥字,不遭无事烹。
于斯可观政,岂在赫赫名。
-
梓州别驾真雏凤,赏古探奇坐饥冻。
要窥琼苑蔚蓝天,直上潼江历秦宋。
每逢佳处静盘礴,流出胸中九云梦。
乾坤坱圠本无迹,我独毫端发神用。
戏驱万变寄陶写,轩豁端倪巧抟控。
-
刘朝散长源淮夫刘先生彝之子孝弟有贤行年六十一且致仕侍其亲义兴为赋诗一首
刘侯六十衣彩衣,上堂娱戏如婴儿。
慈颜华发顾之笑,坐令寒日生春晖。
折腰敛板三十载,晚登名籍黄金闺。
绯衫裹束不料暖,况坐筦库穷刀锥。
古心古貌乃天与,虽欲妩媚将安施。
-
大云吴中士,妙学兼般舟。
笔下走三峡,胸中包九流。
考古自坟典,探玄极方州。
别来十五年,邂逅一笑休。
作书不求闻,取重惟桓侯。
-
嗟我涉世路,有如陆推舟。
寻常不可冀,况乃万里流。
安能逐骊騄,超忽十二州。
虽然晚闻道,浅瞢如孙休。
往者谢五斗,种瓜从故侯。
-
春风如醇酒,着物物不知。
能使死瓦色,化为明艳姿。
寒枯出繁秀,巧与节物期。
江梅故幽独,绰约不自持。
居然北枝后,迨此白日迟。
-
华首三不遇,求田亦良图。
莫嗔湖海士,豪气故不除。
扶犁本吾事,二顷终胜无。
绕舍生蒿蓬,闭门种英芜。
从渠百尺楼,笑此蜗牛庐。
-
十日丽辰次,如环了无端。
人言秋甲子,畏湿不畏乾。
向来谯门道,旁立三尺坛。
故勤壁间缘,一起泥中蟠。
青衣跃且躁,有如沐猴冠。
-
细字忽难读,松窗失朝晖。
开帘视天宇,屯云凝如黳。
霏微乍喷洒,翕忽看淋漓。
斯须建百川,中庭即方池。
秋雷亦动地,势汹万鼓鼙。
[宋]
1078 年 ~ 1144 年
程俱的诗文全集
共 865 诗文