[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
壑里藏舟经几春,溪头何用叹迷津。
世人自爱风波险,岂是神仙不渡人。
-
五色苔花当绣襦,朝云暮雨锁模糊。
清溪照出蛾眉影,错认湖中大小姑。
-
长日青山歌采芝,人间甲子不曾知。
却嫌住近桃花涧,花落花开见岁时。
-
竹杖游方几化龙,知君云水本无踪。
今朝长揖下山去,他日相寻何处峰。
-
绝壑凌空鸟道悬,竹房松火乱秋烟。
道人不问丹梯险,禁步青山二十年。
-
山转溪回一径斜,半栽桑柘半桃花。
何年共结茅茨隐,添得人烟三两家。
-
指挥如意坐云根,总是清虚世外言。
谈到缤纷花似雨,曾无一语及傍门。
-
青山回合抱清溪,村径阴阴鸟自啼。
落尽疏林秋色晚,水流枫叶过桥西。
-
数家茅屋小溪东,衰草寒烟夕照中。
门掩千峰山犬吠,一篱秋色豆花红。
-
此地曾闻控鹤来,三人同礼七星台。
一溪烟雨知何处,满壁丹青翳绿苔。
-
何事尘心未肯灰,寻真中路忽辞回。
思君不奏宾云曲,只唱人间曲可哀。
-
咫尺仙凡路遂分,悲君犹自恋人群。
待予九转丹成后,未度他人首度君。
-
寻仙元不属凡身,空负桃花洞里春。
岂是渔郎多别恨,玄都只待有缘人。
-
自是青山欠夙因,且将踪迹寄红尘。
幔亭指日重开宴,遍问曾孙少一人。
-
九曲溪流枕上听,白云遮断数峰青。
金鸡叫罢山天晓,鹤在松间梦未醒。
-
参驾云中白鹿车,万年宫里荐乾鱼。
江头有客来相送,不唱离歌唱步虚。
-
五云遥望赤松家,八月同乘碧汉槎。
自有仙童亲接引,不须沿路问胡麻。
-
荷衣草屩竹筇轻,路入丹山谒上清。
不是离家无别恨,出门先断世间情。
-
神物飞腾自有灵,至今风雨带馀腥。
道人欲唤龙魂醒,再合雌雄铸七星。
-
何事柴门午未开,落花依旧满苍苔。
只缘欲了分题债,暂禁山童报客来。