[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文
-
人间春色太无情,不管音容隔死生。
满地梨花坟上雨,一番零落又清明。
-
春光将老杏花残,犹自惊心带泪看。
记得去年今日里,布衣羸马出长安。
-
细雨扁舟泊近村,三人同卧亦销魂。
谁怜此夜孤身客,山店残灯独掩门。
-
几人白首困尘氛,垂老看山独有君。
莫道年高筋力少,芒鞋曾踏一梯云。
-
与师分别亦关情,不记形容记姓名。
闻说还童有真诀,白头人又是前生。
-
洞门寂寂锁烟霞,此是玄都道士家。
鸡犬无声丹灶冷,深溪流出碧桃花。
-
偶别玄都玉笥班,却藏名姓到人间。
须臾跳入壶中去,白日青天何处还。
-
踏碎烟霞谒帝乡,空中鸾鹤自回翔。
腰间带有降魔剑,一道精光烛混茫。
-
云里骑龙访列仙,羽衣霞佩去翩跹。
不知一枕邯郸梦,游遍神州几洞天。
-
蕊珠宫殿玉宸君,身上霞衣五色文。
不用骖鸾过碧海,凤箫声里驾红云。
-
形容如鹤蜕如蝉,一夕凌虚去杳然。
隔断红尘三万里,阆风吹上大罗天。
-
万里遥天片月明,玉皇开宴会蓬瀛。
琼浆饮尽归玄府,鹤背瑶笙四五声。
-
水自茫茫山自青,荒祠千载寄精灵。
道人已作黄冠客,不着儒衣拜考亭。
-
一从仙乐散丹霄,千载长虹亘未消。
待得丹成生羽翼,手攀日月过虹桥。
-
空有辉煌玉简书,莫疑云气不重嘘。
神龙本是飞腾物,肯向千年洞里居。
-
一曲宾云酒一卮,共乘鸾鹤醉归迟。
至今五色霞千片,犹似当年结彩时。
-
红尘容易使人迷,流水无情日又西。
大梦纷纷谁自觉,空劳仙洞报金鸡。
-
碧嶂千寻骨一函,当年曾此脱尘凡。
重来忽记前身果,笑指飞升旧日岩。
-
危峰苍翠插云中,炉里丹砂色尚红。
此地大王曾羽化,至今犹自起雄风。
-
顶门开处即玄关,白日青天去不还。
多少幻形俱脱化,独留仙掌在人间。