-
山中一道明霞起,照得林峦色俱紫。
初疑晴彩结为帷,还讶馀光散成绮。
林间彷佛见高标,白日青天挂绛绡。
梁君霞外神仙客,时向山中称隐樵。
斧柯来往壶公谷,伐得晴霞成几束。
-
我家有斋名绿玉,斋前种得千竿竹。
君家亦有水明楼,半亩方塘山影流。
君频访我鳌山麓,我每寻君溪水曲。
与君来往十年馀,到此楼中几回宿。
今春买棹来相寻,峡江风起波涛深。
-
根如赭虬髯,叶如丹凤尾。有时截作钓鳌竿,珊瑚乱拂桃花水。
有时掷杖化为龙,白日青天赤鳞起。能将红雾变苍烟,产在朱明几洞天。
须臾绛节生彤管,只向松间滴露研。
-
盛君画梅太奇绝,老干如龙更如铁。笔底幽魂冷不彻,满纸枯株三丈雪。
六月披图身欲僵,一堂坐客皆闻香。就中先辈多评章,佳者长沙之李华亭张。
当时此物果谁有,杨公成玉扬州守。公也珍之若琼玖,自谓此图传不朽。
子孙弃之同敝帚,百年竟落他人手。峡水林君偶得之,不惟爱梅兼爱诗。
犹记当初兵火时,居民鼠窜家流离。书籍图画焚无遗,此图藏之高树枝。
-
楚都山水称奇险,突出高峰青九点。
天外巫黔路渺漫,峰阴溪涧流深浅。
峰峰相间色参差,无数青螺镜里窥。
变幻烟霞看莫辨,满天云雨望堪疑。
重华当日巡南服,驻跸苍梧穷地轴。
-
黄氏母,夫亡守志多辛楚。血泪洒黄泉,泪枯双目瞽。
母目瞽,儿心苦,朝夕吮眸眸未愈。母子精诚良可哀,一朝忽尔双眸开。
母目开,父目瞑,老泪依然滴孤枕。
-
彭城半绕黄河水,楚宫岁久生荆杞。
杀气清秋暗战场,愁云白日低残垒。
楚汉当年几战争,喑哑叱咤悲风生。
楚兵一夕尽归汉,帐前健儿皆楚声。
乌骓不逝虞姬死,垓下歌声成变徵。
-
十年三上长安道,阙下献书俱不报。
拂袖还山别故人,风尘满目伤怀抱。
长安裘马多轻肥,先达何人怜布衣。
惟君慷慨念贫贱,交情如此今人稀。
凄凉旧事那堪数,半榻孤灯寒夜雨。
-
燕山三月杨柳新,别酒一杯送故人。
故人仗剑意慷慨,仰天大笑辞平津。
我唱骊驹君驻马,送君半是穷交者。
暮角凄凉起驿楼,春云惨淡生原野。
酒阑歌罢马频嘶,千里征途望霅溪。
-
少年携手同行乐,我甫胜冠君总角。
岁月悠悠去不还,眼前风景犹如昨。
此日看君新画图,神情虽是颜容殊。
所嗟童稚尚如此,莫怪故人成老夫。
我也半生甘落魄,君亦胡为恋丘壑。
-
满径黄花桑落酒,送客关门折衰柳。
涉世空怀失路悲,干时自乏谭天口。
片刺侯门不得通,桂薪玉粒哭途穷。
半年逆旅貂裘敝,一剑飘然马首东。
劝君休下杨朱泪,客里秋风易憔悴。
-
世人游武夷,往往思卜宅。一出清溪谢白云,山灵无计留双屐。
始信人间事可哀,幔亭佳宴不重开。浮生只爱红尘老,人世难逃白发催。
怜君弃家经几载,服食还丹颜未改。已识仙都注有名,尚疑遗蜕函犹在。
自入闽天誓不还,因缘合在武夷山。独携一杖千峰里,闲放孤舟九曲间。
此山元是神仙窟,接笋天游双崒嵂。玉女妆残峰顶霞,金鸡叫落滩头月。
-
元章不作房山死,谁写云山缣素里。
耳畔如闻滴沥声,眼中似见岚烟起。
浓云朦?树无根,涧水奔流野色昏。
竟日风霾浑失昼,行人何处辨孤村。
画图如此虽堪惜,莫贮囊中珍十袭。
-
主人爱溪还爱云,去年走谒武夷君。
九曲溪流太清泚,千峰云气何氤氲。
幔亭得预曾孙宴,归带白云千万片。
天风倏忽下蓬瀛,吹散长空成组练。
漫士何年写此图,一溪云气长模糊。
-
燕山日落悲风起,百尺高台留故址。
满地狐踪丘陇间,千金马骨荆榛里。
至今行客说燕昭,爱士高风久寂寥。
侵阶碧草空留色,翳土黄金已尽销。
我家定鼎都燕蓟,正是黄金台上地。
-
郎君年少称高格,发未胜冠才覆额。
同夸秀骨迈凡儿,已有雄文惊座客。
此日重披旧画图,神情虽是容华殊。
挥毫写照方童稚,转眼相逢成壮夫。
悠悠岁月催人老,人生颜色难长好。
-
相见复离群,一杯歌送君。
轻红辞荔火,寒翠梦松云。
树影缘山转,溪流向县分。
蝉声修竹里,明日不同闻。
-
真龙产自于阗国,促腕高蹄称汗血。
顾影骄嘶赤电生,过都历块红尘灭。
此物何年入汉家,番酋作贡过流沙。
天闲不羡乘黄选,内厩宁论白鼻騧。
扇头一见生惊诧,貌出权奇更高价。
-
当年踏遍吴门路,十日寻君不知处。
年来踪迹虽相闻,邻人又道移家去。
阊阖城中多路岐,异乡客子那能知。
东寻西访竟不得,惟有残月相追随。
几回欲向朱门问,知君不与朱门近。
-
浮玉山中曾把臂,风景依稀如隔世。
常叹空门无定踪,此生何处求真谛。
秋风一棹过钱塘,闻说吾师在上方。
扶杖入山急相访,灵隐寺中松隐堂。
方鞋破衲出相见,怪我年来华发变。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文