-
半溪流水一孤桐,对坐山中俗虑空。
所惜知音今渐远,不堪极目送归鸿。
-
相逢同息树边身,总是桃源洞里人。
月照疏林天渐晚,曾无一语到红尘。
-
群峰雪后玉嶙峋,无数梅花满路春。
竹杖芒鞋过桥去,山中高卧更何人。
-
同摇兰桨月如霜,江水江烟共渺茫。
满树松花风落尽,前船香似后船香。
-
绿树千重水一湾,白云飞去鸟飞还。
莫疑此地无人住,若个山人肯住山。
-
五德初生彩质奇,花冠金距是何时。
他年定起刘琨舞,莫谓雌雄未可知。
-
行尽空林到水穷,隔江云树远溟濛。
柳阴坐待斜阳渡,剩看残山一抹红。
-
比玉芳名号雪斋,更无春色入幽怀。
横琴独坐香闺晚,欲把新诗和铁崖。
-
入宫元不爱蛾眉,来是欢娱去是悲。
不有新词消尽妒,此身依旧路傍枝。
-
解将纨素卸花钿,谁识新欢是旧缘。
从此相思千点泪,不须和雨到窗前。
-
莫笑邮亭一夜春,此身元已落风尘。
韩家亦有如花女,枕畔衣裳着向人。
-
剑履尘埋已十春,教成歌舞不随身。
泉台得早重相见,深感多情白舍人。
-
岂为新缘胜旧缘,却因词赋暗相怜。
世人不解心中事,只说蛾眉爱七弦。
-
菱花初剖镜分鸾,十载长持半面看。
约得幽期正月望,人间天上共团圞。
-
二十年来旧管弦,几家车马闹门前。
谁知万劫青楼恨,尽在西湖一语禅。
-
旧岁与伯孺诸子泛舟白沙分赋野航恰受两三人之句余已赋排律一章兹伯孺复出玉生所作扇头前景因重赋绝句题其上己亥二月三日
去岁仲冬齐泛艇,戏将联句效城南。
眼前风景犹如昨,又过春光二月三。
-
相送愁吟芍药诗,丹青聊赠插瓶枝。
披图不尽销魂意,何必垂杨绾别离。
-
范金呈丽饰,长向兰闺爇。
笼袖玉肌温,薰床珠被热。
永夜焰常燃,残更芬不灭。
佳人梦乍醒,枕畔添香屑。
-
龙门待诏高廷礼,兴到挥毫写山水。
黯淡峰峦朦?云,一生学得南宫体。
三绝声名重昔时,画成题咏墨淋漓。
总缘人品压流辈,以兹并重无声诗。
流传岁久虫鱼蚀,半尺冰绡难论值。
-
瑶宫仙子遗环佩,百结流苏向空坠。
半天乱逐片云飞,无数琅玕一时碎。
赵璧隋珠半已残,重将彩线串团圞。
良工持向街头卖,临风忽听声珊珊。
珊珊送入妖娇耳,玉笋提携心暗喜。
[明]
? ~ ?
徐熥的诗文全集
共 1660 诗文