-
未曾说法雨花新,一路云龙结胜因。
天意欲施七岭泽,山灵先洗八街尘。
骨寒竹瘦衣增湿,石滑溪深步更迍。
可惜岩峦无限景,会当日出见高旻。
-
君多意气跨虹霓,为忆趋庭话昔时。
满县桃花谁再种,前朝水鉴又同持。
投荒后至推前辈,倾盖新欢胜旧知。
抖擞空囊分片雪,远公无酒恨攒眉。
-
三十年前一小儿,木樨花下共题诗。
于今老大投寒碛,独向冰霜忆旧时。
岭徼亲知无复在,石头宾客更谁遗。
闻人说道陈公好,洒泪空椷一问之。
-
细想形容十载馀,口呼伯伯手持书。
未知何日重看汝,已恐相逢不识予。
大难屡丁年正弱,奇恩略述泪盈裾。
好将两弟无穷话,到此难云只有歔。
-
翩翩鲁国两书生,春日同生塞外情。
白马并驼黄卷重,黑貂新换彩衣轻。
暂将菽水心无恨,纵是晨昏涕愈横。
子舍未容难久恋,回头漠漠暮云平。
-
已到边庭苦不禁,崎岖重复度荒岑。
不因客梦今逾远,谁识君恩此独深。
匝地总应承露遍,长途终自怯风侵。
天心无外春将到,自有金鸡出上林。
-
相逢不禁泪淋浪,忽讶音来我自伤。
一片心肝还日月,五更风雪裹文章。
黄沙随梦归香阁,白水招魂入宝坊。
莫为中原难侧足,故将残骨掷龙荒。
-
寒天难曙角声催,被薄风停雪又来。
窖卧六年僧已老,窗飞数点客方猜。
乍如浪溅钱塘月,安得香飘庾岭梅。
赋罢不妨乘兴过,拨开粪火倒残杯。
-
钟尽灯微拥破衾,长宵独雪伴枯吟。
泥床白满予方卧,疏壁寒飘尔莫禁。
都尉已明三老意,邺侯未了十年心。
何时日出消残窖,洒作人间遍地霖。
-
半间茅屋古皇前,石火烧泉话旧缘。
冷月高悬居士榻,暗风斜吹孝廉船。
挑残灯碗钟来寺,敲罢棋枰雪满天。
共卧片毡拳作枕,布衾如铁夜如年。
-
不是流人泪亦横,夕阳荒草诉中情。
自抛家国甘心死,窃比冰霜彻底清。
玉麈柄边红粉净,孤鸾镜里白毫生。
从今唤醒梨花梦,收拾残魂礼佛名。
-
行过竹杖自忘疲,霜满袈裟酒满卮。
篱下又多一日乐,炉边何必十年期。
谈深不及人间世,禅喜时添袖里诗。
二老孤僧成底事,夜寒灯火漫敲棋。
-
净洗铅华迥不群,袈裟新换石榴裙。
几回卖镜凌寒雪,何意开笼见白云。
拨尽琵琶鸣晓磬,翻残贝叶惜回文。
十年抱志今方遂,多少须眉得似君。
-
学士行歌绩妇迎,惊回春梦起乡情。
解将腰带文犀重,添得空门水月清。
云鬓已随秋雾散,舞衣应逐雨花轻。
翻怜冢畔青青草,不及红莲碛上生。
-
偶然一现宰官身,勋业从今问野人。
半局乾坤能共老,一樽贤圣欲偕春。
木天残梦风吹尽,白板深秋杖过频。
谑语狂歌俱可纪,世间除此即非真。
-
枕石欹眠覆短松,到来时有鹿麋踪。
边愁浣尽山山雪,乡梦敲残夜夜钟。
一钵野蔬消不了,半龛寒月幸能容。
故人相忆如相问,只恐携云过别峰。
-
十年负却旧山期,绝塞谁拈此一枝。
有骨莫愁冰雪沁,无香休惹蝶蜂疑。
魂飘万里村俱幻,梦到三更月共知。
最好不关开落事,楼头玉笛漫孤吹。
-
梦里冠裳付劫灰,衲衣趺坐冷云堆。
悬崖有鸟衔花下,隔水何人问字来。
断碣远搜箕子墓,破鞋羞蹋李陵台。
相寻不为乡情重,白拂交横笑口开。
-
坚冰渐解柳初黄,钝斧谁将劈巨荒。
但任疏狂留本色,不妨粗粝是家常。
千群龙象归华表,万里风沙建宝坊。
几向棒头明正眼,混同依旧浩茫茫。
-
大旗吹折海风寒,未了孤心骨已残。
遗训在兹宁有憾,浮沤于汝久无干。
原鸰血尽生逾苦,池草根锄梦亦乾。
见说覆巢馀卵在,呱呱何处夜漫漫。
[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文