[明]
? ~ ?
释函可的诗文全集
共 1504 诗文
-
松麈招来好论心,怜君独自立高岑。
攒眉欲去非关酒,只恐愁多抱尔沉。
-
归来莫羡海天宽,眼见天倾海亦乾。
纵此社开时可到,千年那得一人存。
-
白水青波是旧身,夜深惟许尔相亲。
衲衣一片寒侵髓,不久当为若辈人。
-
三韩总是尔封疆,黼哻能留只一方。
洪范遗编存布袋,归来别有好商量。
-
乾坤千古总糊涂,何事年年带血呼。
只有莲花归处好,凤凰山上亦荒芜。
-
一寸青青自耐霜,茂陵骊岳总茫茫。
黄尘不独埋红粉,社里莲花比尔香。
-
冰作肝肠我作邻,爱君清冷绝纤尘。
死生欲了三冬事,只恐寒消不耐春。
-
三扣先生知不知,残僧亦有胆堪披。
莲花一瓣归来好,上帝年来只掩扉。
-
两片云飘各不知,忽闻万里话相思。
开缄看取行行泪,多少胸中不尽词。
-
衲衣一寸马蹄尘,多驻还馀未死身。
直看古来横看世,更将此事委何人。
-
人民城郭尽皆非,鹤去千年更不归。
惟有只今辽海上,一年一度雁飞飞。
-
宫阙崔嵬近大罗,云裾琼佩老仙多。
琅璈奏罢星辰隐,永夜如闻不二歌。
-
无情久矣学枯禅,话到伤心我亦怜。
骨劲冰霜虽已惯,不禁秋雨泪涟涟。
-
见说当年此极边,芊芊白草已连天。
凭君莫话沧桑事,只恐愁多石也穿。
-
一卧荒丘不记年,眼看田海变朝烟。
老僧何事劳相问,未必君心似我坚。
-
半揖低声问石人,何年风雨卧荒榛。
威仪恍惚犹前代,不识皇家制令新。
-
颓垣荒草乱云横,野老仍传五国城。
欲拟招魂愁漠漠,何人能听杜鹃声。
-
春尽枝头始见花,风流何处委黄沙。
寻常百姓今犹少,飞入清寒古佛家。
-
几年挂锡石桥头,屋角梅花尽意留。
多少幽人尚翘首,可怜明月下前楼。
-
欲寄音书道路长,霜风惊梦思茫茫。
惠州此日真天上,却望江南是故乡。