-
飞簷依绝巘,朱槛俯清流。
剑外谁堪似,城南独占优。
浓春牵酒兴,胜践与诗谋。
日落江烟起,旌麾更少留。
-
笔端文字照千春,僊籍班联透几尘。
黄卷肯交同长物,白袍未信裹闲身。
至言落落常难合,俗眼悠悠少识真。
谁似江东顾夫子,月台对影只三人。
-
蓑衣芒屦日相逢,仙者谁人识吕锺。
已受丹书存夜气,定除白发变春容。
情田旧习虽锄秽,笔阵馀威尚折冲。
闻说山间赋招隐,试披云雾几多重。
-
徧从江海濯清流,归老岷峨占上游。
心远欲联高士传,地偏仍似贾胡留。
何时竹杖闲搘壁,终日绳床懒命俦。
碧嶂红尘两相望,劳生笑我不知休。
-
元知文采冠多邦,牀下如今拜老庞。
短刃何能排贾垒,轻舠敢问绝潘江。
初闻毛颖只供笑,退诵溪堂但乞降。
谁拟一台称二妙,如公才气本无双。
-
闻道山中熟腊醅,悬知甕面唤春回。
桃花亦解相勾引,前度刘郎拟独来。
-
五字长城久让登,云梯更羨最高层。
别来大有离群恨,今日西南又得朋。
-
周南底事苦淹留,盃水那容万斛舟。
稳驾长风归去好,凤凰池上醉遨遊。
-
清谿西岸作鹑居,敢怨投闲百不如。
喜得君家好兄弟,相逢如对古人书。
-
新诗字字救朝饥,仁义之言反类癡。
谁办千金收骏骨,大胜列屋养蛾眉。
-
懒掷粗疏地上金,绝知环珮响璆琳。
歌功颂德今时事,侧听诸公出正音。
-
欲细腰围强忍饥,早知作计太憨癡。
从今百斛收螺黛,学取风流半额眉。
-
盏里浊醪无宿酿,缾中脱粟有孤炊。
忍贫不彻来投佛,坐听松风无限时。
-
?声呼客急,花影过帘迟。
酒滟东西玉,枰残白黑棋。
稍惊风弄袖,真恐雨催诗。
一笑留归骑,斜阳无限时。
-
江天物态两凭陵,借与悬崖倚瘦藤。
又作吴中十年梦,胥山绝顶望西兴。
-
□□□□□,□□□□□。
□□□□□,□□□□□。
□□□□□,□□□□□。
□□□□□,□我离别胸。
文字子所负,腾踏会有逢。
-
疾雷欲破岳,疾风欲翻海。
昏昏云气中,稍辨□?嵬。
飘雨杂飞雹,蓬屋响珠琲。
舟子纷相呼,□篙入旁汇。
罅漏何所避,庶几无大悔。
-
阆州新井丰山镇慈光院殿柱有咸平三年寇莱公书海棠花绝句云喧风花杂满栏香尽日幽吟叹异常翻笑牡丹虚得地玉阶开落对君王近岁邑令刳取墨迹寘邑之厅柱今独石刻在
荒山古刹殿柱头,莱公题诗说羁游。
当时海棠不择地,有似野水横孤舟。
澶渊功成返黄屋,东府夜宴烧椽烛。
老向雷州著绿衫,蜀芳剪弃吴船覆。
一骥向来超万群,谁与九原呼相君。
-
寒斋编简香,温室纨绮翠。
畴昔徇所好,外物巧相媚。
晚惊生死变,洒尽阑干泪。
誓求无上法,不问天所閟。
休悲夜台客,万年供一睡。
-
山深少车辙,雨馀多空翠。
不知穷秋中,草木乃尔媚。
隐君一抔土,诸子几掬泪。
盛年喜迈种,末路等幽閟。
村酒敢嫌浊,唤起吾渴睡。
[宋]
? ~ ?
王灼的诗文全集
共 328 诗文