-
筑城畏不坚,城坚心自毁。
秦树满平原,秦人不居此。
犹为泣路者,无力报天子。
-
八月江上楼,西风令人愁。
携酒楼上别,尽见四山秋。
但愁今日知,莫作他时疑。
郎本不住此,无人泣望归。
何水不生波,何木不改柯。
-
莫唱放歌行,此歌临楚水。
人皆恶此声,唱者终不已。
三闾有何罪,不向枕上死。
-
薄命常恻恻,出门见南北。
刘郎马蹄疾,何处去不得?
泪珠不可收,虫丝不可织。
知君绿桑下,更有新相识。
-
大道不居谦,八荒安苟得。
木中不生火,高殿祸顷刻。
谁将白帝子,践我礼义域。
空持拔山志,欲夺天地德。
轵道人不回,壮士断消息。
-
常闻贫贱夫,头白终相待。
自从嫁黔娄,终岁长不在。
君梦有双影,妾梦空四邻。
常思劲北风,吹折双车轮。
-
太守龙为马,将军金作车。
香飘十里风,风下绿珠歌。
莫怪坐上客,叹君庭前花。
明朝此池馆,不是石崇家。
-
但见出门踪,不见入门迹。
却笑山头女,无端化为石。
-
当春人尽归,我独无归计。
送君自多感,不是缘下第。
君看山上草,尽有干云势。
结根既不然,何必更掩袂。
澧水鲈鱼贱,荆门杨柳细。
-
寒女不自知,嫁为公子妻。
亲情未识面,明日便东西。
但得上马了,一去头不回。
双轮如鸟飞,影尽东南街。
九重十二门,一门四扇开。
-
雨雪不顺时,阴阳失明晦。
麦根半成土,农夫泣相对。
我公诚诉天,天地忽已泰。
长飙卷白云,散落群峰外。
拂砌花影明,交宫鹤翎碎。
-
居处绝人事,门前雀罗施。
谁遣辟书至,仆隶皆展眉。
匹马渡河洛,西风飘路岐。
手执王粲笔,闲吟向旌旗。
香晚翠莲动,吟馀红烛移。
-
南登岳阳楼,北眺长安道。
不见升平里,千山树如草。
骨肉在南楚,沈忧起常早。
白社愁成空,秋芜待谁扫。
常闻诗人语,西子不宜老。
-
见花忆郎面,常愿花色新。
为郎容貌好,难有相似人。
-
行人卜去期,白发根已出。
执君青松枝,空数别来日。
心如七夕女,生死难再匹。
且愿车声迫,莫使马行疾。
巫山千丈高,亦恐梦相失。
-
寒女面如花,空寂常对影。
况我不嫁容,甘为瓶堕井。
-
越鸟栖不定,孤飞入齐乡。
日暮天欲雨,那兼羽翎伤。
州民言刺史,蠹物甚于蝗。
受命大执法,草草是行装。
仆隶皆分散,单车驿路长。
-
呜呜啄人鸦,轧轧上城车。
力尽土不尽,得归亦无家。
-
郎有蘼芜心,妾有芙蓉质。
不辞嫁与郎,筑城无休日。
-
二月树色好,昭仪正骄奢。
恐君爱阳艳,斫却园中花。
三十六宫女,髻鬟各如鸦。
君王心所怜,独自不见瑕。
台上红灯尽,未肯下金车。
[唐]
816 年 ~ ?
曹邺的诗文全集
共 133 诗文