-
南宫酒未销,又宴姑苏台。
美人和泪去,半夜阊门开。
相对正歌舞,笑中闻鼓鼙。
星散九重门,血流十二街。
一去成万古,台尽人不回。
-
莲子房房嫩,菖蒲叶叶齐。
共结池中根,不厌池中泥。
-
剪妾身上巾,赠郎伤妾神。
郎车不暂停,妾貌宁长春。
青天无停雪,沧海无停津。
遣妾空床梦,夜夜随车轮。
-
千金画阵图,自为弓剑苦。
杀尽田野人,将军犹爱武。
性命换他恩,功成谁作主。
凤皇楼上人,夜夜长歌舞。
-
乱蓬无根日,送子入青塞。
苍茫万里秋,如见原野大。
鸟雀寒不下,山川迥相对。
一马没黄云,登高望犹在。
惊风忽然起,白日黯已晦。
-
游子想万里,何必登高台。
闻君燕女吟,如自蓟北来。
长安高盖多,健马东西街。
尽说蒿簪古,将钱买金钗。
我祖西园事,言之独伤怀。
-
黑黍舂来酿酒饮,青禾刈了驱牛载。
大姑小叔常在眼,却笑长安在天外。
-
新霁辨草木,晚塘明衣衿。
乳燕不归宿,双双飞向林。
微照露花影,轻云浮麦阴。
无人可招隐,尽日登山吟。
-
千扉不当路,未似开一门。
若遣绿珠丑,石家应尚存。
-
奔走未到我,在城如在村。
出门既无意,岂如常闭门。
作诗二十载,阙下名不闻。
无人为开口,君子独有言。
身为苦寒士,一笑亦感恩。
-
落第非有罪,兹山聊归止。
山猿隔云住,共饮山中水。
读书时有兴,坐石忘却起。
西山忽然暮,往往遗巾履。
经时一出门,兼候僮仆喜。
-
妾颜与日空,君心与日新。
三年得一书,犹在湘之滨。
料君相轻意,知妾无至亲。
况当受明礼,不令再嫁人。
愿君从此日,化质为妾身。
-
上国花照地,遣君向西征。
旁人亦有恨,况复故人情。
单车欲云去,别酒忽然醒。
如何今夜梦,半作道路程。
边士不好礼,全家住军城。
-
碧树杳云暮,朔风自西来。
佳人忆山水,置酒在高台。
不必问流水,坐来日已西。
劝君速归去,正及鹧鸪啼。
-
高阙碍飞鸟,人言是君家。
经年不归去,爱妾面上花。
妾面虽有花,妾心非女萝。
郎妻自不重,于妾欲如何。
-
繁霜作阴起,朱火乘夕发。
清昼冷无光,兰膏坐销歇。
惟公执天宪,身是台中杰。
一逐楚大夫,何人为君雪。
匆匆鬼方路,不许辞双阙。
-
爱酒知是僻,难与性相舍。
未必独醒人,便是不饮者。
晚岁无此物,何由住田野。
-
庭草根自浅,造化无遗功。
低回一寸心,不敢怨春风。
-
宠极多妒容,乘车上金阶。
歘然赵飞燕,不语到日西。
手把菖蒲花,君王唤不来。
常嫌鬓蝉重,乞人白玉钗。
君心无定波,咫尺流不回。
-
邯郸旧公子,骑马又鸣珂。
手挥白玉鞭,不避五侯车。
闲愁春日短,沽酒入倡家。
一笑千万金,醉中赠秦娥。
如今高原上,树树白杨花。
[唐]
816 年 ~ ?
曹邺的诗文全集
共 133 诗文