-
寒日春宫闭,玄堂渭水滨。
华夷牋乍绝,凶吉礼空新。
薤露歌连哭,泉扉夜作晨。
吹笙今一去,千古在逡巡。
-
服儒师道旨,粝食臥中林。
谁识先生事,无身是本心。
空山流水远,故国白云深。
日夕谁来哭,唯应猨?吟。
-
枉为乡里举,射鹄艺浑疎。
归路羞人问,春城赁舍居。
闭门辞杂客,开箧读生书。
以此投知己,还因胜自馀。
-
为底胡姬酒,长来白鼻䯄。
摘莲抛水上,郎意在浮花。
-
日日门长闭,隣家亦懒过。
头风春饮苦,眼晕夜书多。
幽?偏栖竹,凡人笑种莎。
近来难得酒,无计奈愁何。
-
天遥来鴈小,江阔去帆孤。
南陌遊人回首去,东林道者杖藜归。
萄藤洞庭头,引叶漾盈摇。
皎洁钩高挂,玲珑影落寮。
阴烟压幽屋,濛密梦冥苗。
-
素月闲秋景,骚人汎洞庭。
沧波正澄霁,凉叶未飘零。
练彩凝葭菼,霜容静杳冥。
晓栖河畔鹤,宵映渚边萤。
圆彩含珠魄,微颷发桂馨。
-
东园连宅起,胜事与心期。
幽洞自生药,新篁迸入池。
密林行不尽,芳草坐难移。
石翠疑无质,莺歌似有词。
莎台高出树,藓壁净题诗。
-
方塘菡萏高,繁艳相照耀。
幽人夜眠起,忽疑野中烧。
晓寻不知休,白石岸亦峭。
-
茅堂阶岂高,数寸是苔藓。
只恐秋雨中,窗户亦不溅。
眼前无此物,我情何由遣。
-
拟服松花无处学,嵩阳道士忽相教。
今朝试上高枝采,不觉倾翻仙鹤巢。
-
浮萍重叠水团圆,客绕千遭屐齿痕。
莫惊池里寻常满,一井清泉是上源。
-
春入池亭好,风光暖更鲜。
寻芳行不困,逐胜坐还迁。
细草乱如发,幽禽鸣似弦。
苔文翻古篆,石色学秋天。
花落能漂酒,萍开解避船。
-
银汉波澜溢,经旬雨未休。
细听宜隔牖,远望忆高楼。
风急飘还断,云低落更稠。
走童惊掣电,饥鸟啄浮沤。
丝网张空际,蛛绳续瓦沟。
-
森森枫树林,护此石门堰。
杏堤数里馀,枫影覆亦遍。
鸬鹚与钓童,质异同所愿。
-
不与江水接,自出林中央。
穿花复远水,一山闻杏香。
我来持茗瓯,日屡此来尝。
-
念昔有此峰,在彼江陵先。
举世未能知,愚亦望同贤。
我来心益闷,欲上天公笺。
-
此路何潇洒,永无公卿迹。
日日多往来,藜杖与桑屐。
路边何所有,磊磊青渌石。
-
晓向潭上行,夕就潭边宿。
清冷无波澜,潎潎鱼相逐。
钓翁坐不起,见我往来熟。
-
濛濛紫花藤,下复清溪水。
若遣随波流,不如风飘起。
风飘或近堤,随波千万里。
[唐]
775 年 ~ ?
姚合的诗文全集
共 653 诗文