-
迢遰三巴路,羁危万里身。
乱山残雪夜,孤烛异乡人。
渐与骨肉远,转于僮仆亲。
那堪正漂泊,明日岁华新。
-
几行归塞尽,念尔独何之。
暮雨相呼失,寒塘欲下迟。
渚云低暗度,关月冷相随。
未必逢矰缴,孤飞自可疑。
-
水流花谢两无情,送尽东风过楚城。
胡蝶梦中家万里,子规枝上月三更。
故园书动经年绝,华发春唯满镜生。
自是不归归便得,五湖烟景有谁争。
-
幽植众能知,贞芳只暗持。
自无君子佩,未是国香衰。
白露沾长早,青春每到迟。
不知当路草,芳馥欲何为。
-
几行归去尽,片影独何之。
暮雨相呼失,寒塘独下迟。
渚云低暗度,关月冷遥随。
未必逢矰缴,孤飞自可疑。
-
湘浦离应晚,边城去已孤。
如何万里计,只在一枝芦。
迥起波摇楚,寒栖月映蒲。
不知天畔侣,何处下平芜?
-
九重城外家书远,百里洲前客棹还。
金印碧幢如见问,一生安稳是长闲。
-
五千里外三年客,十二峰前一望秋。
无限别魂招不得,夕阳西下水东流。
-
远辞岩窦泻潺潺,静拂云根别故山。
可惜寒声留不得,旋添波浪向人间。
-
秋入池塘风露微,晓开笼槛看初飞。
满身金翠画不得,无限烟波何处归。
-
欢戚犹来恨不平,此中高下本无情。
韩娥绝唱唐衢哭,尽是人间第一声。
-
得路直为霖济物,不然闲共鹤忘机。
无端却向阳台畔,长送襄王暮雨归。
-
海棠花底三年客,不见海棠花盛开。
却向江南看图画,始惭虚到蜀城来。
-
家依楚塞穷秋别,身逐孤舟万里行。
一曲巴歌半江月,便应消得二毛生。
-
三声戍角边城暮,万里乡心塞草春。
莫学少年轻远别,陇关西少向东人。
-
分明三鸟下储胥,一觉钧天梦不如。
争那白头方士到,茂陵红叶已萧疏。
-
烟愁雨细云冥冥,杜兰香老三湘清。
故山望断不知处,鶗鴂隔花时一声。
-
苍山遥遥江潾潾,路傍老尽没闲人。
王孙不见草空绿,惆怅渡头春复春。
-
寸寸凌霜长劲条,路人犹笑未干霄。
南园桃李虽堪羡,争奈春残又寂寥。
-
秦国金陵王气全,一龙正道始东迁。
兴亡竟不关人事,虚倚长淮五百年。
[唐]
? ~ ?
崔涂的诗文全集
共 135 诗文