-
求于花石间,怪状乃天然。
中莹五寸剑,外差千叠莲。
月融还似洗,云湿便堪研。
寄与先生后,应添内外篇。
-
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。
怒鲸瞪相向,吹浪山毂毂。
-
爣爣皎日,欻丽于天。
厥明御舒,如王出焉。
爣爣皎日,欻入于地。
厥晦厥贞,如王入焉。
出有龙旂,入有珩佩。
-
破村寥落过重阳,独自撄宁葺草房。
风撦红蕉仍换叶,雨淋黄菊不成香。
野猿偷栗重窥户,落雁疑人更绕塘。
他日若修耆旧传,为予添取此书堂。
-
【其一 · 初入太湖】
闻有太湖名,十年未曾识。
今朝得游泛,大笑称平昔。
一舍行胥塘,尽日到震泽。
三万六千顷,千顷颇黎色。
-
蝉噪秋枝槐叶黄,石榴香老愁寒霜。
流霞包染紫鹦粟,黄蜡纸裹红瓠房。
玉刻冰壶含露湿,斓斑似带湘娥泣。
萧娘初嫁嗜甘酸,嚼破水精千万粒。
-
玉颗珊珊下月轮,殿前拾得露华新。
至今不会天中事,应是嫦娥掷与人。
-
落尽残红始吐芳,佳名唤作百花王。
竞夸天下无双艳,独立人间第一香。
-
飙御已应归杳眇,博山犹自对氛氲。
不知入夜能来否,红蜡先教刻五分。
-
【其一·鱼庵】
庵中只方丈,恰称幽人住。
枕上悉渔经,门前空钓具。
束竿时倚壁,晒网还侵户。
上浻有杨颙,须留往来路。
-
天之利下民,其仁至矣!未有美于味而民不知者,便于用而民不由者,厚于生而民不求者。然而暑雨亦怨之,祁寒亦怨之,己不善而祸及亦怨之,己不俭而贫及亦怨之。是民事天,其不仁至矣!天尚如此,况于君乎?况于鬼神乎?是其怨訾恨讟,蓰倍于天矣!有帝天下、君一国,可不慎欤!故尧有不慈之毁,舜有不孝之谤。殊不知尧慈被天下,而不在于子;舜孝及万世,乃不在于父。呜呼!尧、舜,大圣也,民且谤之;后之王天下,有不为尧舜之行者,则民扼其吭,捽其首,辱而逐之,折而族之,不为甚矣!
-
主人成列仙,故榭独依然。
石洞哄人笑,松声惊鹿眠。
井香为大药,和语是灵篇。
欲买重栖隐,云峰不售钱。
-
山客地炉里,然薪如阳辉。
松膏作?瀡,杉子为珠玑。
响误击刺闹,燄疑彗孛飞。
傍边暖白酒,不觉瀑冰垂。
-
传得三元䭀饭名,大宛闻说有仙卿。
分泉过屋舂青稻,拂雾彯衣折紫茎。
蒸处不教双鹤见,服来唯怕五云生。
草堂空坐无饥色,时把金津漱一声。
-
轻如隐起腻如饴,除却鲛工解制稀。
欲写恐成河伯诏,试裁疑是水仙衣。
毫端白獭脂犹湿,指下冰蚕子欲飞。
若用莫将闲处去,好题春思赠江妃。
-
烟花虽媚思沈冥,犹自抬头护翠翎。
强听紫箫如欲舞,困眠红树似依屏。
因思桂蠹伤肌骨,为忆松鹤损性灵。
尽日春风吹不起,钿毫金缕一星星。
-
广亭遥对旧娃宫,竹岛萝溪委曲通。
茂苑楼台低槛外,太湖鱼鸟彻池中。
萧疏桂影移茶具,狼籍蘋花上钓筒。
争得共君来此住,便披鹤氅对清风。
-
建安才子太微仙,暂上金台许二年。
形影欲归温室树,梦魂犹傍越溪莲。
空将海月为京信,尚使樵风送酒船。
从此受恩知有处,免为伧鬼恨吴天。
-
钿?雕镂费深功,舞妓衣边绣莫穷。
无日不来湘渚上,有时还在镜湖中。
烟浓共拂芭蕉雨,浪细双游菡萏风。
应笑豪家鹦鹉伴,年年徒被锁金笼。
-
双丝绢上为新样,连理枝头是故园。
翠浪万回同过影,玉沙千处共栖痕。
若非足恨佳人魄,即是多情年少魂。
应念孤飞争别宿,芦花萧瑟雨黄昏。
[唐]
? ~ ?
皮日休的诗文全集
共 616 诗文