[清]
1799 年 ~ 1876 年
顾太清的诗文全集
共 369 诗文
-
万点猩红将吐萼,嫣然回出凡尘。
移来古寺种朱门。
明朝寒食了,又是一年春。
细干柔条才数尺,千寻起自微因。
绿云蔽日树输囷。
-
沉沉院宇闲清昼,惜春去、怕春消瘦。
为花写出好精神,展纨素、粉融脂溜。
微风不许丝儿透,看颜色、年年依旧。
碧桃深处海棠开,低枝上、翠禽同宿。
-
情网丝丝绾。
问花神、飘香坠粉,是谁分判。
才见花开花又落,不念惜花人惋。
禁不得、猛风吹断。
总有游魂知旧路,奈匆匆、短劫韶光换。
-
峰髻芙蓉绾。
月明中、翠崖千仞,洞门双判。
若有人兮翳萝薜,绰约不胜哀惋。
三十里、桃花红断。
花不长红人命脆,才人间、十二星霜换。
-
云接层峦,天开画本,匹练千寻飞度。
松柏阴森,苔沙寂历,似有幽人门户。
听乱石翻涛处,时时呜骤雨。
默无语,望长桥、盘陀立尽,云雾里、布袜青鞋无阻。
缥缈玉烟霏,水风凉、涧莎柔妩。
-
风枝霁色。
胜临流万点,吹开羌笛。
日暮何人,翠袖凌霜一枝摘。
写出疏香冷韵,谁得似、琅嬛仙笔。
感昨日、团扇题诗,寄我伴吟席。
-
事事思量竟有因,半生尝尽苦酸辛。
望断雁行无定处,日暮,鹡鸰原上泪沾巾。
欲写愁怀心已醉,憔悴,昏昏不似少年身。
恶梦醒来情更怯,愁绝,花飞叶落总惊人。
-
生香孤馆在,只燕子,旧巢安。
怅左华右竹,东张西角,噩梦难圆。
歌残曼声金缕,剩五更残月照啼鹃。
满目幽花野草,伤心落叶哀蝉。
妒花风雨护花幡,憔悴损芳颜。
-
薰风殿阁樱桃节。碧纱窗下沈擅爇。
小扇引微凉。悠悠夏日长。
野人知趣甚。不作炎凉问。
老圃好栽培。菊花五月开。