-
一夜东风,吹醒桃花,春到人间。趁月朗风柔,扁舟一棹,绿波渺渺,花影珊珊。洞里有天,天涯有路,风月莺花终古闲。惜春去,怕桃花结子,冷落神仙。
此中大好盘桓。有人面、依稀似旧年。怅前度刘郎,如今老去,玄都种树,树已含烟。日暮天寒,露滋风损,开落无心谁与传。认不出,似婷婷倩女,素魄娟妍。
-
金鼎重薰甲煎。锦帐双垂银蒜。床下小虫鸣。作秋声。
斗室深沉寒漏。一穗残灯如豆。风竹扫闲庭。细听听。
-
烟笼寒水月笼沙。泛灵槎。访仙家。一路清溪双桨破烟划。才过小桥风景变,明月下,见梅花。
梅花万树影交加。山之涯。水之涯。淡宕湖天韶秀总堪夸。我欲遍游香雪海,惊梦醒,怨啼鸦。
-
深胭脂。浅胭脂。细蕊繁英压满枝。清香入梦迟。
乍开时。欲谢时。铁干铮铮瘦影欹。东风著意吹。
-
何幸闻名早。爱春蚕、缠绵作茧,丝丝萦绕。织就七襄天孙锦,彩线金针都扫。隔千里、系人怀抱。欲见无由缘分浅,况卿乎、与我年将老。莫辜负,好才调。
落花流水难猜料。正无妨、冰弦写怨,云笺起草。有美人兮倚修竹,何日轻舟来到。叹空谷、知音偏少。只有莺花堪适兴,对湖光山色舒长啸。愿寄我,近来稿。
-
定风波·古春轩老人有《消夏集》,徵咏夜来香、鹦哥,纫素馨以为架者,盖云林手制也
斑竹帘栊亚字栏,素馨花发晚风妍。清遣芸窗邀女伴,堪羡。闺中造物有花仙。
妙手制成花架子,架起。鹦哥也是好花穿。闲向绿槐阴里挂,长夏。悄无人处一声蝉。
-
认濛濛、万竿修竹,绿烟一片清冷。楚天不问云深浅,日暮凄其风劲。吹不定。望不尽、满川秋水寒光迥。露澄烟暝。更无数青山,无边青霭,天际远峰映。
伤心更,写出苍梧旧景。美人芳草谁省。千梢万叶矜当世,闲了鸥波小艇。尘梦醒。剩两岸、娟娟瘦玉摇江影。神游目骋。算只有南楼,老人画法,千古妙相并。
-
鹧鸪天·冬夜听夫子论道,不觉漏三商矣。盆中残梅香发,有悟赋此
夜半谈经玉漏迟,生机妙在本无奇。世人莫恋花香好,花到香浓是谢时。
蜂酿蜜,茧抽丝。功成安得没人知。华鬉阅尽恒沙劫,雪北香南觅导师。
-
暖室香成阵。老干妆红粉。梅花窗外月明时,忖。忖。忖。山意冲寒,湖光压碧,乍传春信。
绿点苔衣衬。不许风吹损。梦为蝴蝶到罗浮,问。问。问。疏影横斜,暗香浮动,谁能拘紧。
-
楼外秋寒知不知。看看又到菊花时。半窗白日影如驰。
去日已多来日少,来何欢喜去何悲。且斟美酒对清辉。
-
冷入帘帏。西风送、一行旅雁南飞。碧天如水,去路远趁斜晖。云外寄书秋浩荡,月中连翼影参差。共依依。
楚江芦岸,霜点毛衣。秋容三分过半,恰寒砧韵咽,画角声悲。黄花消息,露华暗满东篱。山程水程万里,动几处、离人双泪垂。重阳近,更乱虫声里,良夜何其。
-
阆苑会仙侣,金钟低度,玉磬初敲。松阴下、仙音一派风飘。笙箫。早人语静,幢幡绕,寿字香烧。张坤鹤,被霞裾鹤氅,宝髻云翘。
消摇。同登道箓,看取天外鸾轺。拥无边、沧海皓月银涛。相邀。涤除玄览,瑶池宴,已熟蟠桃。功成后,行不言之教,万物根苗。
-
海棠花底,乱蛩啼遍小阑干。月阴云净天宽。立尽梧桐影里,深草露华寒。听哀音几处,痛哭中元。
蒿灯细然。荡万点、小金丸。看到香消火灭,过眼浮烟。秋风庭院,破尘梦、清磬一声圆。南窗下、剪烛更阑。
-
秋凉乍到。便长条踠地,柔丝拂袅。雾雨霏烟,无情不绾章台道。梦回十二红楼悄。小桥外、夕阳遍照。阅行人、一树弯腰,带六朝风调。
经过春风多少。任月白天空,惊乌三绕。谢尽繁华,长堤落叶无人扫。青蛾不是当初貌。更对着、断肠衰草。萧疏客舍,寒蝉声渐老。
-
秋雨潇潇意难畅。忽敲门、道人来访。玄都客、谈论海天方丈。全不管、世间得丧。
惟有真知最高尚。一任他、你争我让。把身心、且自忘忧颐养。阅尽古今花样。
-
梧桐落了层层叶,碧云暗度秋老。八尺龙须,半帘月影,乍凉多少。今年特早。催满院、虫声又搅。井阑边、絮絮叨叨,也似向人恼。
鼓翼瓜棚上,饮露餐花,自能常饱。丝笼慢贮,挂房栊、最宜深悄。不为哀音,也容易、秋衾梦觉。隔疏窗、拌共夜雨,听到晓。
-
濛濛未许斜阳透。荡参差、一片縠纹微绉。闲煞小银钩,度困人长昼。看尽落花飞尽絮,任几处、莺声轻溜。依旧。此好景良辰,也能消瘦。
多少苦雨酸风,障游蜂不入,晴丝难逗。云晴曲房深,听辘轳银甃。隔住红灯花外影,清露下、香浓金兽。偏又。到月照流黄,夜凉时候。
-
莲花白,莲叶碧。带淤泥补种,香冷吟席。本来清净原无色。好雨终朝,还要终夕。
小池塘,方且窄。涌车轮翠盖,难尽容得。爱莲人亦情无极。湖上盈盈,更起遥忆。
-
电掣金蛇,云翻黑墨,风枝无力。雨过芳塘,圆荷撼新碧。凉风入户,动几处、骚人词客。幽寂。似断还连,向黄昏不息。
香消篆印,灯暗芸篝,连床乱书籍。遥知千里泽国,楚天北。最爱妙莲清净,法界梦中曾历。怕颠狂风雨,洗褪好花颜色。
-
台城路六月廿六,云姜招游尺五庄看荷花。是日许金桥郎席题词,遂用其韵
去天尺五韦邪杜,休疑旧梨花店。蛛网纱窗,草迷幽径,破板红桥谁换。池莲向暖。听一片蝉声,绿阴不断。点水蜻蜓,飞来又去绕花满。
登山临水寄兴,叹茫茫千古,多少恩怨。老树婆娑,回阑曲折,笔墨频挥虚馆。遥山在眼。认南谷高峰,西南数遍。归骑匆匆,夕阳天又晚。
[清]
1799 年 ~ 1876 年
顾太清的诗文全集
共 369 诗文