-
伏枕旧游旷,笙歌劳梦思。
②平生重交结,迨此令人疑。
冰室无暖气,炎云空赫曦。
③隙驹不暂驻,日听凉禅悲。
壮图哀未立,斑白恨吾衰。
-
一作夏日浮舟过陈逸人别业水亭凉气多,闲棹晚来过。
涧影见藤竹,潭香闻芰荷。
野童扶醉舞,山鸟笑酣歌。
幽赏未云遍,烟光奈夕何!
-
才有幕中士,宁无塞上勋。
汉兵将灭虏,王粲始从军。
旌旆边庭去,山川地脉分。
平生一匕首,感激赠夫君。
-
行乏憩予驾,依然见汝坟。
洛川方罢雪,嵩嶂有残云。
曳曳半空里,溶溶五分色。
聊题一时兴,因寄卢征君。
-
一题作旅行欲泊宣州界西塞沿江岛,南陵问驿楼。
湖平津济阔,风止客帆收。
去去怀前浦,茫茫泛夕流。
石逢罗刹碍,山泊敬亭幽。
火炽梅根冶,烟迷杨叶洲。
-
一作与王昌龄宴王(黄)十一归来卧青山,常梦游清都。
漆园有傲吏,惠我在招呼。
书幌神仙箓,画屏山海图。
酌霞复对此,宛似入蓬壶。
-
海行信风帆,夕宿逗云岛。
缅寻沧洲趣,近爱赤城好。
②扪萝亦践苔,辍棹恣探讨。
息阴憩桐柏,采秀弄芝草。
鹤唳清露垂,鸡鸣信潮早。
-
习公有遗坐,高在白云陲。
①樵子不见识,山僧赏自知。
②以余为好事,携手一来窥。
竹露闲夜滴,松风清昼吹。
从来抱微尚,况复感前规。
-
出谷未停午,至家日已曛。
回瞻山下路,但见牛羊群。
樵子暗相失,草虫寒不闻。
衡门犹未掩,伫立待夫君。
-
一作大禹寺义公禅房义公习禅寂,结宇依空林。
户外一峰秀,阶前众壑深。
夕阳连雨足,空翠落庭阴。
看取莲花净,方知不染心。
-
家本洞庭上,岁时归思催。
客心徒欲速,江路苦邅回。
残冻因风解,新正度腊开。
行看武昌柳,仿佛映楼台。
-
仲尼既已没,余亦浮于海。
①昏见斗柄回,方知岁星改。
②虚舟任所适,垂钓非有待。
③为问乘槎人,沧洲复何在。
④
-
误入桃源里,初怜竹迳深。
方知仙子宅,未有世人寻。
舞鹤过闲砌,飞猿啸密林。
渐通玄妙理,深得坐忘心。
-
犯霜驱晓驾,数里见唐城。
旅馆归心逼,荒村客思盈。
访人留後信,策蹇赴前程。
欲识离魂断,长空听雁声。
-
枳棘君尚栖,匏瓜吾岂系?
念离当夏首,漂泊指炎裔。
①江海非惰游,田园失归计。
②定山既早发,渔浦亦宵济。
泛泛随波澜,行行任舻□[木世]。
-
朝来登陟处,不似艳阳时。
异县殊风物,羁怀多所思。
剪花惊岁早,看柳讶春迟。
未有南飞雁,裁书欲寄谁。
-
一题作行至汉川作异县非吾土,连山尽绿篁。
平田出郭少,盘阪入云长。
万壑归于海,千峰划彼苍。
猿声乱楚峡,人语带巴乡。
石上攒椒树,藤间养蜜房。
-
养疾衡檐下,由来浩气真。
五行将禁火,十步任寻春。
致敬惟桑梓,邀欢即主人。
回看后雕色,青翠有松筠。
-
一作张七及辛大见访山公能饮酒,居士好弹筝。
世外交初得,林中契已并。
纳凉风飒至,逃暑日将倾。
便就南亭里,余尊惜解酲。
-
郡守虚陈榻,林间召楚材。
山川祈雨毕,云物喜晴开。
抗礼尊缝掖,临流揖渡杯。
徒攀朱仲李,谁荐和羹梅。
翰墨缘情制,高深以意裁。
[唐]
689 年 ~ 740 年
孟浩然的诗文全集
共 417 诗文