-
十二层楼敞画簷,连云歌尽草纤纤。
空堂病怯阶前月,燕子嗔垂一竹帘。
-
聚散竟无形,迴肠自结成。
古今留不得,离别又潜生。
降虏将军思,穷秋远客情。
何人更憔悴,落第泣秦京。
-
芭蕉为雨移,故向窓前种。
怜渠点滴声,留得归乡梦。
梦远莫归乡,觉来一翻动。
-
牧陪昭应卢郎中在江西宣州佐今吏部沈公幕罢府周岁公宰昭应牧在淮南縻职叙旧成二十二韵用以投寄
燕鴈下扬州,凉风柳陌愁。
可怜千里梦,还是一年秋。
宛水环朱槛,章江敞碧流。
谬陪吾益友,祗事我贤侯。
印组萦光马,锋铓看解牛。
-
暖风迟日柳初含,顾影看身又自慙。
何事明朝独惆怅,杏花时节在江南。
-
尘埃终日满牕前,水态云容思浩然。
争得便归湘浦去,却持竿上钓鱼船。
-
门近寒溪牕近山,枕山流水日潺潺。
长嫌世上浮云客,老向尘中不解颜。
-
青塚前头陇水流,燕支山上暮云秋。
蛾眉一坠穷泉路,夜夜孤魂月下愁。
-
风吹柳带摇晴绿,蝶遶花枝恋暖香。
多把芳菲泛春酒,直教愁色对愁肠。
-
何处吹笳薄暮天,塞垣高?没狼烟。
遊人一听头堪白,苏武争禁十九年。
-
不语亭亭俨薄粧,画裙双凤郁金香。
西京才子旁看取,何似乔家郍窈娘。
-
蜀地曾闻子规?,宣城又见杜鹃花。
一呌一回肠一断,三春三月忆三巴。
-
杜宇竟何冤,年年呌蜀门。
至今衔积恨,终古弔残魂。
芳草迷肠结,红花染血痕。
山川尽春色,呜咽复谁论。
-
朔风高紧掠河楼,白鼻䯄郎白罽裘。
有箇当垆明似月,马鞭斜揖笑回头。
-
清露白云明月天,与君齐櫂木兰船。
南湖风雨一相失,夜泊横塘心渺然。
-
三日去还住,一生焉再遊。
含情碧溪水,重上粲公楼。
-
月落清湘棹不喧,玉杯瑶瑟奠苹蘩。
谁令力制乘轩鹤,自取机沈在槛猿。
位极乾坤三事贵,谤兴华夏一夫冤。
宵衣旰食明天子,日伏青蒲不为言。
-
朝缨初解佐江濆,麋鹿心知自有羣。
汉囿猎稀慵献赋,楚山耕早任移文。
臥归渔浦月连海,行望凤城花隔云。
关吏不须迎马笑,去时无意学终军。
-
双嵓泻一川,回马断桥前。
古庙阴风地,寒钟暮雨天。
沙虚留虎迹,水滑带龙涎。
却下临江路,潮深无渡船。
-
桂檝谪湘渚,三年波上春。
舟寒句溪雪,衣故洛城尘。
客道耻摇尾,皇恩宽犯鳞。
花时去国远,月夕上楼频。
赊酒不辞病,佣书非为贫。
[唐]
803 年 ~ 852 年
杜牧的诗文全集
共 737 诗文