-
故里溪头松柏双,来时尽日倚松窓。
杜陵隋苑已绝国,秋晚南遊更渡江。
-
缙云新命诏初行,纔是孤魂寿器成。
黄壤不知新雨露,粉书空换旧铭旌。
巨卿哭处云空断,阿骛归来月正明。
多少四年遗爱事,乡闾生子李为名。
-
废寺林溪上,颓垣倚乱峰。
看栖归树?,犹想过山钟。
石路寻僧去,此生应不逢。
-
袖拂霜林下石稜,潺湲声断满溪冰。
携茶腊月遊金碧,合有文章病茂陵。
-
山?飞红带,亭薇拆紫花。
溪光初透彻,秋色正清华。
静处知生乐,喧中见死夸。
无多珪组累,终不负烟霞。
-
春风最窈窕,日晓柳村西。
娇云光占岫,健水鸣分溪。
燎巖野花远,戛瑟幽?啼。
把酒坐芳草,亦有佳人携。
-
似火山榴映小山,繁中能薄豔中闲。
一朵佳人玉钗上,秪疑烧却翠云鬟。
-
芝茎抽绀趾,清唳掷金梭。
日翅闲张锦,风池去罥罗。
静眠依翠荇,暖戏折高荷。
山阴岂无尔,茧字换羣鹅。
-
华堂日渐高,雕槛系红縚。
故国陇山树,美人金剪刀。
避笼交翠尾,罅嘴静新毛。
不念三缄事,世途皆尔曹。
-
扰扰复翻翻,黄昏飏冷烟。
毛欺皇后髪,声感楚姬弦。
蔓垒盘风下,霜林接翅眠。
秪如西旅样,头白岂无缘。
-
雪衣雪髪青玉觜,羣捕鱼儿溪影中。
惊飞远映碧山去,一树梨花落晚风。
-
汉宫一百四十五,多下珠帘闭琐窓。
何处营巢夏将半,茅簷烟里语双双。
-
雪髪不长寸,秋寒力更微。
独寻一径叶,犹挈衲残衣。
日暮千峰里,不知何处归。
-
寺废竹色死,宦家宁尔留。
霜根渐随斧,风玉尚敲秋。
-
尽日看云首不回,无心都大似无才。
可怜光彩一片玉,万里晴天何处来。
-
觥船一櫂百分空,十岁青春不负公。
今日鬓丝禅榻畔,茶烟轻飏落花风。
-
竹浊蟠小径,屈折鬬蛇来。
三年得归去,知遶几千回。
-
䌽服鲜华觐渚宫,鲈鱼新熟别江东。
刘郎浦夜侵船月,宋玉亭春弄袖风。
落落精神终有立,飘飘才思杳无穷。
谁人世上为金口,借取明时一荐雄。
-
整整复斜斜,随旗簇晚沙。
门外韩擒虎,楼头张丽华。
谁怜容足地,却羨井中鼃。
-
王颁兵势急,鼓下坐蛮奴。
潋灩倪塘水,叉牙出骨须。
乾芦一炬火,回首是平芜。
[唐]
803 年 ~ 852 年
杜牧的诗文全集
共 737 诗文