-
几个黄昏风雨恶。闹得苔纹,绿满阑干角。薄日薰衣春气弱。小楼帘卷风翻却。
春到红桃才破萼。天做馀寒,又替花耽搁。燕子归来全不觉,隔墙乱踏金铃索。
-
断雁飘愁,盘鸦聚暝,一鞭残梦归鞍。酒醒邮程,岭云垄树漫漫。渡江几点归帆影,近荒林、一带枫斑。最难堪,第一峰前,立马斜看。
而今休说乡关路,剩濛濛野水,瘦柳渔湾。短帽西风,古今无此荒寒。芦笳声里旌旗起,问当年、谁姓江山。有悠悠、几处牛羊,短笛吹还。
-
当初湖上,记春风载酒,行吟兰楫。一棹水云空阔里,随意狂歌散发。就柳停舟,寻梅选梦,衣浣孤山雪。十年而后,剩游多半消歇。
如今重到湖干,荒寒台榭,杨柳风吹折。吹笛双鬟人去矣,闲了半湖烟月。冷露凄猿,荒云葬鹤,风走虚廊叶。伤心谁问,寒蛩除是能说。
-
风弄叶。筛碎半帘秋色。明月乱移钗上蝶。画屏人影叠。
满地落花如雪。凉皱几重裙襭。如此长宵灯也灭。听伊心上说。
-
桂堂西畔,忆月斜时节,寒深箫局。照见屏风三两扇,斜靠春人如玉。嚼雪吹香,移宫变徵,刻尽琅玕竹。天寒翠袖,何人念尔幽独。
何况慧性兰芬,灵心藕细,生就聪明福。一种永明诗体好,绛帐才名听熟。羞我葫芦,年年纸上,样子描都俗。心香一瓣,玉台愿为君祝。
-
玉钗交影银屏叠。夕阳移上鬘云湿。斜立小阑干。粉花红半圈。
青螺三角小。点点春幡袅。行近问鹦哥。前头曾见么。
-
西风一夜吹霜,千峰尽出荒林杪。萧萧摵摵,如愁渐积,有多无少。煮酒园荒,题诗石瘦,画栏斜靠。念荒寒如此,休伤摇落,也还算、归根早。
莫说悲秋词稿。自新来、被愁分了。哀鸿未过,凉蝉欲断,可堪怀抱。聚点敲窗,碎声做雨,夜深谁扫。剩乱山深处,夕阳疏柳,有残鸦噪。
-
露蝉声里凉生早,栏杆绕花红整。听竹敲秋,因苔划句,忘了蓬窗灯冷。眠鸥梦醒。正放鸭桥边,一丝风定。环佩来耶,珊珊疑有水仙听。
年来我亦愁病。吟朋萍散了,闲却游兴。鸥社盟秋,凫灯梦雨,只有一襟秋剩。丝丝瘦影。怕照见湖波,鬓儿难称。独写相思,露塘风又紧。
-
茅堂十笏,在晚山深处。门外萧萧水杨树。界琅玕多少、一半云栖,留一半、人与燕儿同住。
侬家溪上屋,帘榭中间,也有青山乱无数。溪水半通桥,著个蜻蜓,还容得、竹床茶具。只可惜、秋风起芦花,把如此烟波、让伊鸥鹭。
-
泪雨飘愁,酒潮流梦,惜花人又长征。见说兰桡,前头已泊旗亭。垂杨原是伤心树,怎怪它、踠地青青。向天涯,一样缠绵,各自飘零。
开筵且莫频催酒,便一杯饮了,愁极还醒。且住春帆,听侬细数邮程。压船烟柳乌篷重,到江南、应近清明。怕红窗,风雨潇潇,一路须稳。
-
念奴娇·雪后招同沈湘佩善宝、鲍玉士靓、周暖姝来音、李佩秋湘纫、陈湘英云仙,集巢园妙吉祥室
朔风催暝,看寒鸦点点,翻啄晴雪。一片彤云西北去,吹得夕阳明灭。瓶水胶花,溪云冱影,灯火柴门绝。围炉人聚,旧情同画灰说。
只惜纸阁敲茶,明灯炙墨,我辈欢难得。明日灞桥驴背上,又是一番离别。如此征程,无多旧雨,怎不添华发。樽前且醉,柳枝还为君折。
-
看溪山、一十八里,秋容瘦削如许。粼粼漾漾平陂水,摇荡白萍花雨。天欲暮。任今夜、乌蓬随水随风去。芦花浅溆。只第一防它,眠鸥飞起,又闹半汀絮。
人间事,从古浮名无据。百年难得萍聚。青蓑何似归休也,料理钓筒渔具。溪尽处。便不用、扁舟也算浮家住。柴门河渚。纵不种蒹葭,也堪约略,种带水杨树。
-
云漏斜阳,放帘额半晴,旋又吹黑。听两点三声,屋檐馀滴。半堕杨花吹又起,东风摇曳如怜惜。任蛛丝、空际噀珠,欲网无力。
凄绝。西园陈迹。有阴苔凑绿,新韭肥碧。念剪烛西窗,晤言何日。满院烟芜催暝早,隔灯听响荒街屐。思今夕。万一故人来得。
-
又传来、妙香笺纸,空床病为君起。始知锯了多时木,锯义元如木义。水漏矣。却不道、如今水桶才通底。一圈儿地。怕归去灵山,问伊迦叶,也只笑而已。
浮生梦,镂影吹尘何异。炊沙岂许作米。关心腊月当三十,寻个散场欢喜。君悟未。君不见、青莲火里何曾死。此中关棙。便楼阁重重,也能开得,不信谁弹指。
-
梦想今三载。忽传来、芙蓉笺纸,新词十赉。一样红颜漂泊感,盐米光阴无奈。好珍重、玉台诗派。明月绛纱春风里,看金钗、尽下门生拜。浮大白,为君快。
相逢各有因缘在。算人生、才能妨命,病愁何怪。只惜聪明长自误,身世漂流文海。况愁里、朱颜易改。不见花间双蝶舞,但多情、既是升仙碍。知我者,定能解。
-
杏燕修巢,柳莺撤户,春事十分完九。昏昏心上,怕雨思晴,髻也不曾梳就。才得湘帘半掀,便道西园,鼠姑闲开久。剩野塘风紧,晚来吹荡,落花红皱。
曾记向、陌上春游,调莺扑蝶,携得双鬟柑酒。因循几日,脂憔粉悴,红得夕阳都瘦。无计留春,不归但把海棠,折来盈手。教侍儿知道,这回春色,零星还有。
-
自君别后,便藕花红槁。露坠莲房尽丁倒。况半阴不雨、渐短秋天,料此际、晚饭柁楼应早。
罗纬才病起,未寄棉衣,昨夜君边可寒到。时节又重阳,斗酒双萸,盼乌榜、归来正好。怕明日、关山雪霜多,便欲寄音书、雁鱼都少。
-
绿窗风雨苔生满。一春梦比天还短。酒醒又梳头。夕阳才上楼。
旧愁销不去。搁在双眉宇。莫道铁为肠,铁肠今也伤。
-
一雨暖凉生,花满斜阳外。
休说啼痕几点儿,也有风吹散。
行近粉墙阴,挼手和烟采。
偏又花名唤断肠,不敢将伊戴。
-
春水绿吴舲。
江湖听雨程。
二十年、梦醒银灯。
又是江南梅子熟,有几点、打窗声。
残月冷如冰。
[清]
? ~ ?
关锳的诗文全集
共 63 诗文