-
画帘人定。更漏声凄紧。满枕玉钗春梦冷。斜月小楼钟影。
金猊容易香销。落花堆过栏腰。还有疏灯一点,酒醒不算明朝。
-
帘外迷濛云不住。卷起飞花,风袅垂杨树。燕子飞来还又去。夕阳芳草归何处。
两日东风三日雨。聚做浮萍,散作濛濛絮。残梦乱飘香一炷。画楼灯火闻人语。
-
楼上晚钟残。灯火更阑。一枝铜笛恐春寒。满地青苔仙羽冷,风起清坛。
花事易阑珊。春梦蒲团。相思人在碧云端。只有当时明月影,还到阑干。
-
梦醒杏花丛。春寒浅阁钟。近黄昏、便起东风。已过今年三月半,恰只是、雨濛濛。
小胆怯屏空。浓愁敛碧峰。好琴弦、怎被尘蒙。算有多情双燕子,还肯到、旧房栊。
-
江阔云平。绿帆低处,浅水桥横。画角斜阳,乱山堆里,隐隐孤城。
芦花潮落江程。看几点、寒鸦暮晴。一夜西风,残荷败柳,都做秋声。
-
几日池塘云不住。柳也濛濛,想做清明雨。半塌茶烟和梦煮。画屏几点江南树。
欲卷珠帘风不许。如此黄昏,休去移筝柱。楼上晚山青不去。夕阳正在鸦啼处。
-
白蘋多处人争渡。一痕青见西陵树。随意夕阳明。渡江闻雁声。
凄凉人散后。几点鸦争柳。浅水画桥横。可怜潮自生。
-
晚烟漠漠帆如织。隔林几点疏灯出。一乌下蘋洲。乱山相对愁。
孤蓬团野色。到此归心极。烟水望中宽。替伊鸥鹭寒。
-
长相忆,最忆是江南。春水落花鸥梦阔,夕阳疏柳雁天宽。
斜立各回看。
-
斜日杏花收。微寒上玉篝。一重帘、一段春愁。见说画屏灯也上,独自个、下帘钩。
无语自凝眸。螺峰敛碧秋。倚阑干、照遍春流。门外绿杨风又起,便不皱、怎教休。
-
鸥雨分凉,鱼云织暝,一蓬山色依然。瘦影斜阳,碧天摇梦成烟。仙山依旧无消息,奈东风、换了啼鹃。剩樽前、点点残红,飞近筝弦。
凭栏休说当时事,只丛祠箫鼓,流水鸦边。一片凄阴,可堪送我华年。天涯何处无芳草,到春深、便觉堪怜。好留连、未是黄昏,休促回船。
-
远水绿平帆,帆外一痕烟树。隔对青山几点,是渡江何处。
碧天霜重雁痕低,帘卷乱峰雨。独倚画屏秋管,等晚潮回去。
-
一夜清溪雨。已千山、万山黄叶,飘流无主。何况悲秋人寂寞,那不鬓丝成素。算还是、青毡抛去。侬理丝筒君把钓,尚全家、靠得鱼竿住。便鸥鸟,也应许。
人生多被浮名误。念当时、萤飘蠹老,几人词赋。如此葫芦依样画,怎免樵夫笑汝。空赢得、尘埋玉树。不及西风枝上叶,到飘零、尚有归痕处。君不见,杜陵墓。
-
密濛濛处仙禽瘦。红帘一桁留香久。灯影隔窗窝。点衣黄雪多。
参差弦柱急。卷地风吹月。门外是潇湘。水回人断肠。
-
纸阁月斜时,浅水溪深处。梦绕梅花影半窗,各自垂帘做。
高出是瑶台,不肯轻归去。却笑三三五五群,水上闲鸥鹭。
-
冰绡在否。怎粉香脂色,零落如许。几处芳丛,栩栩蘧蘧,落红犹忆前度。凄凉不恨春如梦,恨梦也、寻常不做。却输伊、安稳双飞,还到绣帘深处。
正是春深时候,铢衣晒粉薄,花韵阑午。一半寒烟,一半荒芜,绿得南园凄楚。杏花只在高楼上,休说起、江南风雨。怕当时、画碧罗裙,也化仙魂飞去。
-
夕阳欲下层峦去,柴门隔林深闭。远水平帆,残钟落树,万叠青山帘底。愁云乱起。正归鸟寒边,瘦筇斜倚。如线青天,濛濛松条坠晴翠。
当时素禽已远。画阑红一角,都没荆杞。龛雨敲灯,幡花瘦露,人影一蒲团地。先生去矣、剩丹灶荒寒,晚烟堆里。一枕潺湲,冷泉流梦细。
-
掩罗帷。又天寒酒醒,斜月画帘垂。冷焰凄魂,瘦花摇梦,一衾愁碎如丝。
更几点、寒鸦栖树,有西风、吹上画罗衣。浅碧屏深。
五更凄断,欲别人时。
谁念江湖听雨,向银荷背后,翠黛双低。簟梦惊猧,蓬窗低雁,天涯消息怜伊。
更休说、当时罗髻。已红楼、帘卷露萤飞。空有玉钗枕函,摇曳相思。
-
甚疏疏密密,整整斜斜,夕阳摇荡如许。移柳兼莺,筛花上蝶,春在绿濛濛处。最不分明,画屏几点,潇湘烟树。一层层、做出天涯,多少青山重数。
绝忆疏灯院宇。隔空濛一片,是烟非雨。正病起梳头,风飐香鬟如雾。龟纹重叠,驼钩斜转,今夜月明寒否。却误得、燕子归来,又绕回廊寻去。
-
深山一夜惊黄叶,萧萧满林风扫。瘦柳敧霜,低芦冱水,凉得吟蝉都少。清溪半绕。已溪上炊烟,一丝青袅。知近禅扉,残钟隐隐出林杪。
何时买山事了。赁舂终下计,何似耕钓。但近村边,能通船处,细选三间屋料。休嫌地小。任种菜栽梅,春秋都好。不见西风,晚鸦栖树早。
[清]
? ~ ?
关锳的诗文全集
共 63 诗文