-
寻。倩影依稀隔桂林。回廊遍,不觉晓风侵。
-
痴。遍绕阑干十二时。千金意,密密祝□尼。
-
休。漾碧波清浣旧愁。扁舟去,无计暂句留。
-
病躯孱弱不胜衣。十数年来百事非。梦魂常绕旧京畿。
心为伤多才学佛,人因秉久竟成医。衰颜强驻待儿归。
-
春风里,相约倒金尊。杨柳绿遮堤畔路,桃花红入水边村。
何处涤愁痕。
-
云散银鳞。山围翠屏。兰桡画碎波纹。闪渔灯一星。
弦调素琴。杯斟绿醽。人行桥上三更。遍乾坤月明。
-
水暖熨靴纹,怪无端,揉碎澄湖千顷。镜影倚娇酣,鱼龙舞、一搦纤腰初整。飞花滚滚,为谁催作春阴冷。便拟扁舟从此去,早有桃鬟相等。
几番皱损柔蛾,误天涯、荡子萍飘难稳。幸自不知愁,凝妆竟、莫向翠楼轻凭。黏天腻绿。添它南浦魂销尽。待得晚来风乍定,吹雨濛濛愁暝。
-
十载伤心者。向常时、忆犹未忍,哪堪重话。漫说平生无长物,剩有绨缃万架。怅烟锁、当年亭榭。一点心兼师与父,课孤儿、月白风清夜。书未尽,泪如泻。
而今墓木将成把。几时得、青箱愿遂,笑含泉下。偶尔音容频入梦,似在五三精舍。奈落叶、萧萧惊洒。纵使诸孤能树立,恐慈幛、也易春晖谢。支病骨,肩难卸。
-
秋空琴响,是清商清徵,一般凄恻。虽乏钟期山水赏,略辨弦桐燥湿。兰秀空山,珠明午夜,露洁凉蝉翼。眉山未接,满襟芳意先袭。
为想结习薰修,浮幢香海,一寸灵心纳。我亦绛河曾梦去,欲访锦机消息。思比云忙,才如花弱,怕被天孙识。新词吟罢,几回惆怅胸臆。
-
风吹枯叶自相语。霜洗银蟾如许。梅花也惜锁窗寒,不放清香过窗去。
-
小雨吹凉湿桂林。画帘不卷足秋阴。
吟边意共青山远,闲处愁随绿酒深。日暮空庭里,北雁飞来动远音。
-
卜算子·偶见玉孺人诗,爱其“五更霜月欺灯影,一树风雅续雁声”句,因点窜成闺怨一阕
永夜绣屏孤,香炉金猊冷。薄帏寒透五更风,霜月欺灯影。
落叶断魂惊,短梦仍无定。窗外鸦声续雁声,不管愁人听。
-
珍禽翔云霄,山林一回顾。池鲂送江河,愿渠得所去。
严妆既已竟,旭旦戒兰驭。施衿申丁宁,未语泪先堕。
诗人悲《葛藟》,甥独丁此苦。有姊嫁远方,归安限礼数。
有兄守衡门,尺水困濡呴。岂无强近亲,相视等陌路。
外家谊独真,寒暑无异遇。惟我与汝母,同怀意深固。
-
商风落木秋萧瑟,庭橘团霜绽金实。时序推迁感念深,众芳消歇闻啼鴂。
屏山徙倚夕阳斜,目送浮云气纡郁。君子于役路悠悠。
女子善怀心惙惙。五年三度伤离别,一度柔情一断绝。
才当夏尽喜君来,那料秋初君又出。君期岁暮当复还,无奈征期太仓卒。
梅关西去接章江,岧嵽吴山青入越。如梭小艇泛奫沦,如叶轻装度崒嵂。
-
净碧屏风面面虚,松杉饱阅岁寒馀。
澄江一曲清无底,倒影晴岚画不如。
-
危亭百尺架山根,瀑布当窗划翠痕。
洞口白云迷远近,一环何处访归猿。
-
学鸣翠鸟贴枝飞,无主红花乱碧围。
溪女贪看岩瀑落,不知细雨湿罗衣。
-
百和馀香袅篆烟,镫笼蜡纸照残篇。
一章急就窗前课,往事沈思十载前。
-
为礼金仙去,山容出郭清。
野花时五色,水鸟爱孤行。
一径入寒翠,回溪作雨声。
无边萧爽意,暂此豁尘情。
-
重帘卷,排闷集吟尊。山谷诗名传绣闼,梦窗春恨赋江村。
秀绝墨花痕。
[清]
1771 年 ~ 1847 年
梁德绳的诗文全集
共 40 诗文