-
切切凄凄,萧萧瑟瑟,听来都是酸辛。
一种无聊,能消几个黄昏。
梧桐洒泪芭蕉响,卷芳心、百结难分。
且挑灯,起作秋诗,独抱吟身。
那能忘却当时景,记连床絮语,忒煞温存。
-
检点残书卷,想从前、琐窗吟句,闲情自遣。
仿宋摹唐凄艳绝,字字泪珠红泫。
便做尽、春蚕丝茧。
犹记妆前曾问字,到而今、终悔因缘浅。
心上恨,几时展。
-
一别西风憔悴尽,江头系马无人。
漫天飞絮冻烟昏。
归鸦三四点,风雪认孤村。
瘦损腰支非旧样,谁怜舞态温存。
笛声哀怨不堪论。
-
深院锁葳蕤。
六幅帘垂。
金炉寒了兽烟微。
今夜新霜鸳瓦重,须要添衣。
心事总凄迷。
-
独自背窗纱,听尽风和雨。
新燕一双双,飞过楼头去。
杨柳绿堆烟,帘幕无重数。
不见捲帘人,添得伤心处。
-
兰月如烟。
夜深人静,凉露涓涓。
一摺朱栏,几竿翠竹,倩影堪怜。
盈盈小立风前。
病新起、钗横髻偏。
-
愁。
未到秋时心已秋。
非关病,常自蹙眉头。
-
眼看春去。
便自愁如许。
窗外鹧鸪啼不住,日日风风雨雨。
晓来梳洗都慵。
怯寒下了帘栊。
-
一别经年矣。
问黄泉、芳魂缥缈,与谁相倚。
剪纸招来招未得,空对冷清清地。
更觉得、埋愁无计。
悔不当初休识面,到而今、少了伤心事。
-
风雨敲帘响,黄昏倚枕听。
一番淅沥一番停。
不道秋声似此、太零星。
弄瞑灯如豆,浇愁酒欠灵。
吟虫况复近纱棂。
-
睡起惺忪强自支。
几多愁绪没人知。
欲寻残梦立斜晖。
碧树雨馀莺乱语,绣帘风软燕低飞。
雏晴天气养花时。
-
纱窗几阵尖风冷。屏山扶上孤灯影。
梦短觉宵长。金炉袅细香。
凄凉人忆旧。病怯腰肢瘦。
月印小阑干。雁声云外寒。
-
江南烽火连天炽,移家鹿门深处。
落拓青衫,凄迷红泪,还读兰成词赋。
萧萧乱舞。
剩落叶西风,几株枯树。
门掩黄昏,一灯挑尽冷吟苦。
-
银鸭炉熏心字焦。
瘦吟烛底苦无聊。
怕翻乐府凄凉曲,念到家山泪暗抛。
身世感,等萍飘,萧萧几叶响芭蕉。
今宵秋雨纱窗里,梦断松陵十四桥。
-
院宇萧条,美人何处,肠断黄昏片月。
谁吊芳妍,枝上数声啼鴃。
依约似、亸袖来耶,悄地共、华灯明灭。
影亭亭、小立苍苔,乍惊清露更凄绝。
东风轻飏似许,寻偏阑干,只有半庭春雪。
-
落花春去黄梅又,乍暖还寒。
乍暖还寒。
此际教人将息难。
忘忧何处寻萱草,倚遍阑干,拍遍阑干。
心绪凄迷祗剩酸。
-
疏帘低卷。每看妆台匀素面。
怕记从前。旧事凄迷梦似烟。
相思一盒。临别盈盈持赠物。
玉手亲封。犹带脂痕与唾绒。
-
凄凉庭院。
落叶残红阶下满。
壁上笼纱。
细小簪花尘半遮。
垂杨几树。
[清]
? ~ ?
曹景芝的诗文全集
共 38 诗文