-
濛濛凉月夜清寥。伤逝悲今魂欲飘。庐墓凄其愁莫及,恨难消。
松凋柏老思无尽,日暮山颓忆转遥。宿墓独吟眠不得,雨潇潇。
-
飞英历乱如红雨。东风断送春归去。飘泊正愁生。深闺万里情。
留春应不住。独倚慵无语。际此奈何天。教人镇日闲。
-
茶一尊。酒一尊。明日轻装又远行。凄凉此夜灯。
风一程。雨一程。长路迢迢两个人。心随马后尘。
-
一从抛却西湖去。故山迢递难为主。亲友四凋零。宦游同此情。
蛮乡悲寂寞。幸得浮综托。忽地道归期。教人恨莫支。
-
小园昨夜繁华骤。点点寒葩瘦。放出玉精神,雪意风情,无限春光逗。
珊珊弄影黄昏后。景似罗浮否。婢忽拗香来,绰约流霞,报道红梅又。
-
孺慕思悠悠。珠泪长流。无言日日倚西楼。杜宇数声春已去,一霎成秋。
午后雨初收。黄菊开稠。思量欲待解些忧。忽见半钩眉月上,句起新愁。
-
银汉横秋,早又是、曝衣时节。■■■、■■■■,■■■■。岁岁纵教欣聚会,年年何用伤离别。预安排、瓜果设闲阶,巧遥乞。
一庭秋,花枝叠。暮云飞,长空碧。正斜月如钩,晚凉清绝。玉露霏霏魂欲断,银河耿耿愁无极。想神仙、此夕尚分离,心凄切。
-
相隔天涯已半秋。鱼书频投,雁书频投。一朝相见喜盈眸。细诉僝僽。再诉离愁。
肴酒盈卮且唱酬。花上鱼钩,月上帘钩。无端重别恨悠悠。风亦难留。雨亦难留。
-
楼阁玲珑隐翠微。小桥返照夕阳西。闲情无限随流水,惟见残霞一抹飞。
风淡淡,柳依依。波光岚气映馀晖。闭门静寂人何处,放鹤携琴归未归。
-
曾记去年春晓。斜倚阑干同笑。有句正联吟,忽报海棠开了。
开了。开了。今日此情又肖。
-
老干浑苔,虬枝缀玉,此花端的幽独。江南江北风光,谱入徐熙画幅。横陈纸帐,抵多少、水边篱落。再添个、翠羽幽禽,抵得缟衣孤鹤。
香扑簌、粉光淡薄。红一抹、脂痕绰约。写来笔底精神,转忆旧游东阁。黄昏清境,称高眠、绝尘远俗。听枝头、翠羽啾嘈,早已参横月落。
-
炉烟袅。幽闺悄。帘栊斜卷人稀到。梧桐荫。桃花嫩。者番春色,登楼待恁。凭。凭。凭。
风声峭。云情渺。远山一角如含笑。鱼无信。鸿难问。天涯人远,归期难定。闷。闷。闷。
-
纷纷心绪萦怀索。两闿辜负新秋菊,深喜遇苏程。连朝话未鸁。
忽听征驾速。又触离愁恶。鬲岁约重临。春波画舫轻。
-
闲庭秋色娱游目。桐荫桂香都不俗。湘帘高卷对黄花,消受人间清供福。
抟沙相聚浮踪托,听到骊歌怜索寞。它乡欲寄折枝难,应遣它阶前双鹤。
-
子孝臣忠须自晓。奋志攻书,不读如何了。白发高堂年已老。诸凡岂可仍草草。
自古英雄原让少。难再光阴,知道不知道。万里关山家路杳。青春渐长还非小。
-
长夜。长夜。坐得愁人愁绝。满楼花雾香清。
隐著一帘月明。明月。明月。不管人间离别。
[清]
? ~ ?
孙瑩培的诗文全集
共 16 诗文