-
千金宝刀百金马,称是人间骁勇者。
射虎曾过南山前,斩蛟复入长桥下。
何不生出玉门关,为君谈笑斩楼兰。
汉家得此英雄将,塞上琵琶怨莫弹。
-
白马紫游缰,行过洛阳道。
不顾落花飞,只道青春好。
日日青楼醉,章台蹋月归。
秋风昨夜起,又试越罗衣。
-
越罗春衫绣凤凰,黄金压辔青丝缰。
张绪风流骋年少,走马章台游猎场。
斗鸡五坊白日晚,夜宿倡楼不知返。
白日西飞海倒流,红颜少年春复秋。
-
冬日何短短,昨日苦寒今日暖。
不见门前桃李花,一时向暖舒春葩。
花前一双黄蛱蝶,东家飞过还西家。
明朝严霜凋百草,蛱蝶不来花又老。
-
江南五六月,无地寻清凉。
东家少年不怕暑,玉碗冰花调蔗浆。
平头奴子面如玉,纨扇驱风入脩竹。
安知跃马走红尘,畏途炎蒸愁杀人。
-
北风萧萧寒堕指,悲笳一声泪如水。
丈夫生出玉门关,回首家乡数千里。
-
月初生二八,蛾眉初画成。
渐如弓弦复如镜,一月两回亏复盈。
弓弦不射天外信,明镜不照人间情。
马上行行屡回首,一钩空挂他乡柳。
-
海东之山曰桃都,上有三足黄金乌。
三更乌啼海色动,六龙飞出榑桑隅。
浴旸谷经天衢羲,和揽辔无停车吾。
不知东西相去几万里,夜入咸池朝复起。
紫云红雾天苍苍,为天作眼明四方。
-
黄雀啄啄野田间,饥鹰侧目下空山。
黄雀投虞罗,低摧伤羽翰。
少年拔剑捎罗网,黄雀高入青云上。
回首裴徊谢少年,虞罗勿令张野田。
-
东海有黄鹄,两雏何翩翩。
朝戏沧海上,暮栖琼树颠。
一朝挟其雏,裴回上青天。
一雏归故巢,一雏委身草莽间。
黄鹄哀鸣向他山,侧身东望何时还。
-
房星夜坠秋河碧,夭矫雄姿龙八尺。
何年飞下九重天,自□人间骑不得。
置之天上白玉阑,长鸣直欲趋天关。
瑶池碧桃千万片,回风吹雪春斑斑。
不学开元照夜白,西入褒斜走荆棘。
-
月漉漉,银塘曲。
兔影蘸金波,龙绡皱文縠。
越女浣纱归,双蛾湿秋影。
移舟明镜中,露下菱花冷。
-
君道天广大,王言出如纶。
雨露及草木,万物皆阳春。
九重坐南面,四海奉一人。
禹稷犹已溺,唐虞视同仁。
华盖当中天,列星环北辰。
-
煌煌明月珠,乃在龙颔下。
下沈无底谷,得之世无价。
或人不爱宝,弹雀千仞冈。
得失何足较,所嗟无夜光。
-
床头有古剑,白虹夜流辉。
炯然三尺雪,化作青蛇飞。
岂无千金直,待价将安归。
挂向徐君墓,时闻鬼母啼。
-
有女颜如花,生长越王家。
浣纱白石上,何曾知馆娃。
高台凌青天,朝歌暮复弦。
宫人裁白苧,只知长少年。
日月无停车,流光迅于电。
-
夸娥莫移山,精卫莫填海。
天作高山与海深,黄河一清圣人在。
圣人有道津梁通,千门万户皆春风。
岂不闻越裳重译贡白雉,万国归之若流水。
-
以妾眼中泪,洒向城下土。
城崩见夫骨,始知妾心苦。
-
一哭长城崩,谁言土无情。
至今城下水,犹闻呜咽声。
吾皇万古基太平,妇女不哭城不倾。
城不倾,四海宁。
-
西山有薇,薄言采之。
周人有粟,弗疗我饥。
宁薇而甘兮,毋粟而惭兮。
维首阳之岩岩兮。
[明]
? ~ ?
胡奎的诗文全集
共 1959 诗文