-
五杂组,故园花。
去复还,返哺鸦。
不获已,远思家。
五杂组,身上衣。
去复还,梭上机。
-
昔有邯郸女,艳色世无如。
手提青丝笼,采桑城南隅。
头上金雀钗,耳傍明月珠。
素手挽柔条,风吹绣罗襦。
使君驰五马,冠盖丽且都。
-
雨霖铃,铃声杂雨随车行。
鸟道西来与天平,不闻华清环佩声。
白发梨园吹觱篥,望京楼上空相忆。
惟有张徽识此情,御前曾教雨霖铃。
-
车遥遥,云路长。
车轮不生角,马蹄安得方。
英英冠玉车中郎,欲行不行官道傍。
我辕西行无鸟道,我辙北上无羊肠。
平明起拂车上霜,金鸡叫日升榑桑。
-
车遥遥,上青天,门前路,直如弦。
茫茫名利途,谁斲车轮圆。
安得两轮生四角,朝朝相见心即乐。
-
鸦啼金井东方白,起送关山远行客。
前车轧轧后车催,莫问东西与南北。
天上日月无停轮,有泪不洒车中尘。
黄尘如海车如水,出门遥遥千万里。
相思日夜听车声,归时还待鸦啼起。
-
出门登山无太行,出门涉水无瞿唐。
太行羊肠九折坂,谁道车轮去不返。
瞿唐虎须千丈渊,谁道此中能覆船。
惟有人心不可测,当面波澜与荆棘。
我欲剪荆棘、平波澜,出门莫歌行路难。
-
朝闻灵鹊语,夕见青灯花。
空闺占吉梦,远客将还家。
-
一日白一发,一年三百茎。
在家梳头霜满镜,何况远归千里程。
去时道远归渐近,人生谁不恋乡井。
昨夜青灯寒结花,远人明日当还家。
-
去时期一载,不道又三秋。
待得郎回日,松花满陇头。
-
去时愁远别,别久竟忘归。
五见门前树,秋风落叶飞。
落叶萦愁思,纷纷若乱丝。
仙家能缩地,莫使阻归期。
-
远别离,天有参商之二星。
东西相隔数万里,中有一带天河横。
天河水流直到海,织女牵牛两相待。
早知离别如参商,不用灵鹊为河梁。
宁为参商不相识,庶免郁郁愁中肠。
-
近别三日尚思家,久别万里令人嗟。
他乡春色岂不好,那如故园桃杏花。
故园桃杏去时种,花落花开谁与共。
桃杏今年已过墙,良人何事不思乡。
久别离,愁断肠。
-
一日白一发,况在九年间。
请持蟠龙镜,照子冰雪颜。
发白何足惜,故人难再得。
有使即寄书,无使长相忆。
-
一日复一日,一朝复一朝。
欲识去来心,钱唐江上潮。
潮去不待送,潮来不待招。
潮来复潮去,使我心摇摇。
-
秋夜长,秋月光,月色照见罗衣裳。
美人盈盈立秋霜,琼楼玉宇遥相望。
明河迢迢鹊无梁,天高海阔思茫茫。
思茫茫,秋夜长。
-
东海有珊瑚,乃在龙伯宫。
托根蓬莱石,丹霞绚晴虹。
铁网求之无底谷,一朝置在黄金屋。
石家富儿不识珍,如意一击同飞尘。
岂如阆苑蟠桃树,一花一实三千春。
-
青青道傍树,飞花委道傍。
不恋道傍土,一夕随风翔。
高飞上青天,低飞入流水。
花性自飘扬,孰谓因风起。
-
双桐生古井,井上桐花落。
妾心如辘轳,系在青丝索。
-
江头折杨柳,一枝赠一人。
去年枝欲尽,今年枝又新。
折柳莫折短,短条容易断。
如何离别情,苦被春风管。
折柳当折长,长条为马鞭。
[明]
? ~ ?
胡奎的诗文全集
共 1959 诗文