-
银烛光摇秋夜永,一天凉侵诗脾。鸣虫唧唧漏迟迟。半生春梦里,彷佛是耶非。
万事破除惟有酒,当歌不饮何如。人生七十古来稀。休争强与弱,行乐是便宜。
-
万顷波光烟缥缈,风飒秋声生木杪。
隔江彷佛是江南,一带远山青未了。
何人独引小奚僮,来访幽亭玩易翁。
亭下扁舟缆莫解,矶头昨夜多颠风。
-
宿酒禁持梦乍醒,阴阴芳树鸟无声。
轻笼翠色溶溶晓,渐复红香淡淡晴。
误避茶烟跧老鹤,惯藏柳影咽娇莺。
东风却怕花神怪,卷起霏微幕不成。
-
二孤高枕大江流,天入苍茫日夜浮。
帆影远连巴蜀晓,櫓声清入洞庭秋。
菊松雅兴同元亮,泉石幽盟慕许由。
别后相思梅正发,月明千里倚江楼。
-
岁晚江空,更风雪、连朝情恶。门紧闭、清寒奰屃,重重帘幕。老屋数椽聊掩庇,山田几亩多硗确。叹前村、乔木碧参天,今凋落。
三杯酒,还堪乐。一局棋,尤难着。任功名盖世,到头都错。世事宛如春梦短,人情恰似秋云薄。对青灯、感慨几兴亡,今犹昨。
-
疏雨滴清秋,洗残流火,爽动凉飙透帘幕。寒蛩吟彻,谁道小□萧索。青镫相伴,我情依约。萤照更残,鸟啼月落。
非壮山城数声角。漫漫长夜扣角。长歌方觉。人生能有几许行乐。
-
稀年古来少,何况又逾三。双瞳炯炯凝碧,白发更盈簪。刚把残冬留住,先借新春四日,拚醉倚晴酣。荣悴付定命,艰险任经谙。
舞斑衣,沽腊酝,典春衫。觥筹兄弟交错,同是鬓鬖鬖。自喜衣冠奕世,未堕诗书如线,此外更何惭。笑问梅花信,春已到枝南。
-
怪夜来南极,祥光炯炯中天。恰先借新春,暂留残腊,为庆稀年。弟兄垂垂白发,愿年年辉映棣楼前。尊酒光摇□旭,炉熏细袅轻烟。
诗书一脉继青毡。五世喜家传。忆京□横经,天台振铎,往事悠然。回头十年如梦,看园花灼灼几春妍。争似苍苍松柏,岁寒同保贞坚。
-
老树槎牙石巃嵷,隔岸人家紫烟重。
长江苍茫日夜浮,天堑西来云影动。
驾风上水谁家船,片帆高飏孤云边。
林下伊谁褦襶子,抱琴应访草堂仙。
毫端远势莫与比,巴陵洞庭秋色里。
-
去年登高灵山颠,新诗醉写秋风前。
金杯酒泛紫萸滑,乌纱帽插黄花偏。
今年潇潇坐风雨,回首往事心茫然。
青山当户为故友,白发兄弟罗酒筵。
丹枫染霜明秋色,白雁叫云横暮天。
-
双星照短牖,孤月悬高枝。
仰睇星月明,对此令人悲。
手持并州刀,为君裁寒衣。
不忍密密缝,此心君应知。
-
锦织并蒂花,花成谩停梭。
停梭复细看,人与花如何?
明月照中天,败叶鸣寒柯。
谁知恩爱心,翻成离恨多。
-
涧谷深深图画开,依稀潭第等蓬莱。
雨馀远岫青凝黛,水涨平池绿泼醅。
话旧西窗烧绛蜡,吟情东阁动寒梅。
杜陵已喜千间庇,司马应怜四壁颓。
下榻每应高士至,抱琴时有故人来。
-
雨来云里山头低,雨收云束山腰齐。
眼前好景吟不得,天风泠泠马频嘶。
-
诏许平戎罢战还,征鞍初卸汗初乾。
从今归牧华山后,只许丹青画里看。
-
十日九风雨,春来有许阴。
气腾三岛暝,绿涨一江深。
苔匝痕犹湿,花垂力不禁。
遥怜杜陵老,麻麦正关心。
-
处处鹃声急,春光大半非。
绿扶官柳暗,红点岸花飞。
竹坞消残霭,柴门掩落晖。
高人寻友罢,独抱一琴归。
-
山水有真趣,琴书得自由。
歌诗哦字眼,沽酒过墙头。
南国黄花景,西风白雁秋。
何人发幽兴,吹笛倚江楼。
-
召对金銮殿,荣膺白玉堂。
气吞高力士,眼识郭汾王。
醉骨生疑蜕,诗名死更香。
何由见颜色,月落照空梁。
-
蹋破琼瑶路,行穿翡翠岑。
光摇鳌背稳,迹印兽蹄深。
冰莹奁开镜,泉凝玉坠簪。
野梅香彻骨,三嗅动微吟。
[元]
? ~ ?
舒逊的诗文全集
共 20 诗文