-
昨日江头看绿杨,归来学得两眉长。
低声更向萧郎问,又恐眉长不称妆。
-
贪逐春风趁伴游,不知明月上梢头。
儿夫若问归迟意,几度穿花避紫骝。
-
暖风深巷卖花天,争买繁华袅鬓边。
拣得一枝红踯躅,隔帘抛与沈郎钱。
-
自寻蜀纸写吴歌,小字斜行未省多。
娇懒却嫌春战冷,手拈牙笔倩人呵。
-
绿窗红烛制春衣,宫样花纱要入时。
玉手怕裁双凤破,并刀欲下更迟迟。
-
冬令偷春多得暖,灞桥无思可吟诗。
江梅一树都开遍,不问南枝与北枝。
-
浮江积雨水连天,杨柳依依一钓船。
白发篙师多意气,向人先索渡江钱。
-
山色摇光入袖凉,松阴十丈印回廊。
老僧读罢楞严咒,一殿神风柏子香。
-
老鬓若霜蓬,如何独守穷。
还家犹作客,废学愿为农。
日月龙蛇雨,山川虎豹风。
床头新酿熟,思与故人同。
-
壮年犹绿鬓,大梦忽黄粱。
白骨随归棹,清魂寄异乡。
孤鸾空吊影,双雁又分行。
独洒梅花泪,临风奠一觞。
-
双鹓不惜涴泥沙,闲逐吴姬斗草芽。
赢得阿娇金半臂,背人含笑入桃花。
-
有卒升我堂,手执丈八殳。
自称千夫长,意气何粗疏。
公然踞高榻,狞色如于菟。
顾盼傍无人,摇头捋髭须。
时时越几席,颠倒案上书。
-
吴江春水拍天涯,江上风吹杨柳花。
花飞满空无处所,随风直渡吴江水。
渡水随风太有情,萦花惹草恣轻盈。
狂如舞蝶穿花径,细逐流莺度绮城。
绮城楼阁连天际,杨花飞入千门去。
-
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。
岂唯成路蹊,崔嵬复崔嵬。
-
六经既降诸子出,后代枝叶何其多。
眼中万卷忽如扫,无乃天意憎繁苛。
陈言故纸本糟粕,吾道耿耿终难磨。
劫灰不赭孝先笥,昼卧坦腹时摩挲。
-
宣城鼠须不可索,越南鸡毛不可得。
山中老颖飞上天,九馆痴髯化为石。
晴窗无复秃千枝,晓梦有时来五色。
一庭老叶扫西风,袖手空阶看蜗迹。
-
村南村北鸣鹂黄,舍东舍西开野棠。
坡晴渐放桑眼绿,水暖忽报秧芽长。
老翁躬耕催早起,女绩男舂妇炊黍。
犊儿狂走未胜犁,蚕蚁半生犹恋纸。
一春莫笑田家苦,苦乐原来两相补。
-
上人胸次无纤尘,秋江之清堪比伦。
禅心十载光无际,相逢一笑皆回春。
风尘澒洞犹未已,飞锡飘然访桑梓。
闾阎故旧如晨星,一时相见应相惊。
头颅虽异风度在,见人尚记儿时名。
-
夜来颠风何太雄,吹折老夫屋后之长松。
长松吹折犹自可,有鹊养子巢其中。
巢倾子死鹊飞去,哀鸣嗷嗷绕他树。
向来自谓安如山,今日方知致身误。
呜呼!
-
王官鳞鳞,多士振振。
主人开窗,如见大宾。
有琴无弦,歌以娱客。
清风徐来,如和金石。
停歌推琴,请为客箴。
[元]
? ~ ?
胡天游的诗文全集
共 118 诗文