-
双溪之流兮何沄沄,溪之山兮何嶙峋。亭之筑兮溪之滨,趾白石兮颠苍云。
榱甍张兮壮且文,孰贻名兮匪宾。世所乐兮崇货珍,子乃反是兮乐以贫。
子之场兮有菌,子之甑兮无尘。虽偈偈均约素兮能不汨乎物迁,岂好修以矫行兮余疑信之未分。
子绳其枢兮衡其门,酌溪渌兮毋甘而尊。頫潜鱼兮仰飞鸢,妙化机兮道所存。
目击心会兮奚托于言,将忘物我兮内适以真。溯悠悠于千载兮颜哉何人。
-
繄古道之久混兮,谓渭浊而泾清。耳所适以是悦兮,纷瓦釜兮雷鸣。
岂大雅之不作兮,由世尚之所徵。何独子之好古兮,得非姱节而特行。
念朱弦之既绝兮,岂鸾胶之足凭。谅吾朴之弗凿兮,又何恤乎亏成。
振寥寥之孤响兮,嗟彼聋俗。而畴顾当郑卫之声哇兮,乃独唱乎咸濩。
惟心游于太古兮,发冲泊之天趣。将抱瑟而从之兮,爰写余之中素。
-
阿咸归叩山中扉,袖出巨轴当春辉。
粲然光态转流丽,妒妇谁敢憎蛾眉。
雄辞奇险神鬼愕,瘦字光怪蛟蛇飞。
多君书暇追胜集,意气豪爽惊愚痴。
前川花柳寓真乐,心契往古夫何疑。
-
昔人来自天竺国,缥缈孤云伴飞锡。
天风吹落凝不去,化作奇峰耸空碧。
至今裂峡馀云髓,桂冷松香流未已。
翠光围住玉壶秋,不放晴雷度山趾。
道人宴坐无生灭,炯炯层胸照冰雪。
-
玉皇案吏来青冥,夜捧紫诏飞云軿。
天章绚烂五就采,光气直向奎躔明。
雄才独擅燕许手,照世奕弈垂高名。
大篇舂容金玉振,醉墨光怪云烟生。
门人执笔漱芳润,变化总作中朝英。
-
观光荦荦京华客,十千沽酒春壶碧。
酒酣濯足新丰歌,眼底嵩华沧溟窄。
欣然一笑来我傍,共谈诗传春风香。
兴豪磊落出奇语,骊珠落袖摇光芒。
不须偃蹇衡门里,气槩匣中三尺水。
-
上界仙官紫宸客,朱颜雪额双瞳碧。
超然心与造化游,回头风雨人间窄。
金函玉印来帝傍,赞书屡下紫泥香。
珠裳宝璐映星月,苍精含景生寒芒。
年光老我红尘里,遥睇蓬莱隔弱水。
-
天风吹涛搅琼汁,崩腾一夜坚如石。
白银色界曙光寒,粼粼失却玻璃碧。
篙师竞击声礌硠,千搥撼动鲛人室。
孤篷正似莲叶舟,安得乘风从太乙。
-
一尊俯仰乾坤阔,何处蓬莱白银阙。
百川东去无回波,白日人间事如织。
安能久挽林下鞅,要挹终南嵩华碧。
壮游直上黄金台,赫弈光华弥上国。
三年客梦天之北,梅花万里关山月。
-
江州司马真愁绝,浔阳夜醉黄芦月。琵琶拨动儿女情,泪湿青衫写凄切。
汉东杰客老监州,云梦胸中吐奇崛。春风斗酒忽邂逅,暮雨扁舟谈激烈。
酒酣古调手自传,鹍弦撼动龙香拨。抑扬按节气雄放,清度回飙激林樾。
迢迢诉尽出关情,汉宫往事孤鸿灭。黄云万里绝音尘,马上谁能记呜咽。
新声洗尽《郁轮袍》,清和扣舷歌间发。曲终一笑两茫然,江水泠泠满襟雪。
-
神仙谪世自奇绝,误读黄庭俱浪说。
银潢秋水淡精神,绛雪玄霜老风骨。
寰区腥腐那敢供,若木可攀芝可掇。
有时宴坐意逍遥,万象达观无起灭。
我惭短褐老京尘,忆曾携手都门别。
-
直庐高寒插穹窿,日高槐翠深重重,仙人傲兀瀛与蓬。
紫霞飞佩裳芙蓉,澄澄秋水炯两瞳。峥嵘气挟太华峰,冰悬雪跨磊磈胸。
直攀斗柄?天浆,手提文印六一翁。姓氏藉藉传儿童,银河倒泻淬笔锋。
清文五纬丽太空,讲论六籍恢深洪。皇猷黼黻天开容,老余宾客曾登龙,反观礼乐拜下风。
赋归偃卧苍山中,十年云树吟江东。重寻故武来观光,瓣香御袖怀冲冲。
-
空山白石何嶙峋,石根有水流苍云。
岩花泫露照初日,野鸟交戛青林春。
飞楼隐隐出林杪,闭门芝术生奇芬。
道人宴坐百念寂,睨视外物皆浮尘。
吾观万法了一电,何暇究意追途津。
-
余昔年邂逅登山东卢长卿之门遂联辔游京师真所谓倾盖如故者也别六年重过其庐则已为他人屠沽肆矣因诘邻翁乃知以穷徙他所遂往访之缱绻话旧成短歌以勉之
君才英妙如终童,豪气傲兀山之东。
观光曾共游京国,重来风雨非旧宅。
休言煮字不疗饥,煮愁那得愁熟时。
王家纸尾一十万,罗胸撑肠五千卷。
读书写字虽两途,时来喝采皆枭卢。
-
吴僧能诗自号心听必欲求证为著转语庄子至人之息以踵众人之息以喉
吾闻至人踵息不以喉,师今心听欲废耳。师能借听役以心,心我都忘听何起。
说空已是自缠缚,只此了然皆具足。不如无听亦无心,渴则饮茶饥食粥。
-
长城峨峨起洮水,盘踞蜿蜒九千里。朔云浩浩天茫茫,悲笳落日腥风起。
犹传鬼神风雨夕,知是当时苦苛役。征人白骨掩寒沙,化作年年春草碧。
祖龙为谋真过计,自成限域非天意。力穷城杵怨声沈,祸起萧墙险难恃。
岂知一朝貔虎来关东,咸阳宫殿三月红。
-
甲光半夜开金鳞,旄头射落天边云。征鼙声冷沙塞月,朔风马上驱妖氛。
归来天幕宴平楚,貔貅列瓮燔豹麇。虎皮裹戈马在牧,将军好武亦好文。
诗成顷刻手自写,草书敏妙疑通神。文锋快剑斫长阵,笔力巨弩回千钧。
酒酣作乐两耳热,对客谈笑如春温。笑余早亦学书剑,一镜白发俄纷纷。
袖中空有清河颂,愿借彩笔挥写呈吾君。
-
畏途漫漫正烦热,故人一见忙解榻。
竹根冻绳汲寒泉,一室空明意清豁。
夜凉华月流素光,忻然狎客飞琼觞。
千篇已羡奴岛可,五咏未许馀山王。
绮筵秩秩罗珍具,蔗浆椀冷芙蓉露。
-
古琴漆有蛇蚹纹者材之良也道友携一琴甚古谓是零陵湘石枯桐斫成索价三百缗无偿之者戏作湘桐吟
黄钟沈声喧瓦缶,良材入爨知多少。谁裁鸣凤千年枝,蛇蚹龙纹巧蟠纽。
泽坚古漆光不磨,徽弦不具含云和。已无伯牙之手子期耳,三叹如此湘桐何。
-
子昂学士为余作此山二字并作诗见畀其诗云青青云外山炯炯松下石顾此山中人风神照松色又云爽气在襟袖清风拂丝桐悠悠适天趣宴坐心融融书此以谢
一丘合老渔樵席,诗声误落燕台侧。
夤缘得见玉堂人,面带九霄风露色。
夜光烂烂明月章,惠然堕我云山旁。
临风讽咏松色句,草木往往回春光。
松根老屋此山字,娟娟宝墨浮寒翠。
[元]
? ~ ?
周权的诗文全集
共 374 诗文