-
郭外人家少,渔村飏酒旗。
江云低压树,沙竹细穿篱。
地暖梅花早,天寒潮信迟。
夕阳烟景外,倚杖立移时。
-
酷为吟成癖,怜君带眼宽。
亲闱方念远,客路早知寒。
疏树蝉声杂,长空雁影单。
悠悠江汉阔,樽酒写情欢。
-
野路无邮传,迢迢第几程。
天河山外落,江月水中行。
客久衣偏冷,车单马易惊。
前津分曙色,依约有农耕。
-
万事双蓬鬓,江山赋倦游。
断猿明月曙,疏雨碧梧秋。
道路中年感,琵琶后夜愁。
客怀无处写,离思满沧洲。
-
空寂禅栖地,跫然偶盍簪。
关河千里道,风雨十年心。
归鹤投松暝,流萤度竹深。
绝怜清夜兴,话旧不成吟。
-
极目秋无际,寥寥倦客心。
幽琴苍树合,野棹绿荷深。
宿露涵清曙,残云破远阴。
新凉无限兴,携杖向东林。
-
南雁归应尽,携书始问程。
别离情易恶,贫贱意难明。
树色春城暗,钟声晓寺清。
孤灯山驿酒,后夜共谁倾。
-
地偏居自稳,石路接平田。
云合茅檐树,雨添花涧泉。
空山晴滴翠,远水绿生烟。
唤酒青林渡,斜阳系客船。
-
曳杖云中寺,岚生古殿阴。
泉冰冬涧涩,山雨夜钟沈。
酒熟村家近,梅开野岸深。
松风千古意,留客听清琴。
-
又携诗卷出,几度不逢君。
枯沼肥添雨,寒松暖借云。
山窗多树色,石径老苔纹。
后夜梅应发,清尊拟共分。
-
之子梁园彦,才华迥不群。
书灯双鬓雪,野饭一犁云。
久病怜为客,多愁忍送君。
钟山吾旧隐,不用勒移文。
-
数里榕阴合,迢迢过客稀。
溪烟桑子熟,山雨药苗肥。
窗冷云侵坐,琴清月在扉。
怡然无俗事,我已早忘机。
-
与子三年别,相思日几回。
携琴松下石,沽酒陇头梅。
驿远诗难寄,山深雁不来。
渭滨千亩竹,瞻溯重徘徊。
-
岩扉人不到,竹色满僧阑。
林雨添经润,窗云入砚寒。
夜龛猫占卧,晨钵鹤分餐。
客至无馀事,敲冰煮月团。
-
江天漠漠秋无际,数点淮山冷屏翠。
闲拈枯笔洒松腴,半幅生绡千里意。
-
钟鼎山林有命存,游心物外已忘言。
希夷太华烟霞室,处士孤山水月村。
龊龊可怜鸡舞瓮,昂昂未羡鹤乘轩。
不须对客谈馀事,笑领琴歌竹下樽。
-
昂藏老鹤守书堂,更有闲云护短墙。
眼底何年看突兀,人生随处且相羊。
岚蒸暖翠侵帏润,风约飞花入座香。
不管莺簧喧客梦,树阴佳处借绳床。
-
岸帻闲舒啸,襟怀爽似秋。
荷深香细细,云澹意悠悠。
流水空山静,残蝉绿树稠。
偶来成独宿,凉月夜当楼。
-
娟娟万竹照清溪,约住闲云作伴栖。
邻曲樵人曾结社,樽前诗客偶分题。
东风一树棠梨老,落日千山谢豹啼。
闲向静中参物化,人间岐路任东西。
-
舣棹投兰若,逢僧话白头。
百年王谢燕,万里海翁鸥。
流水山门古,闲云野殿秋。
夜深钟磬绝,鹤唳楚山幽。
[元]
? ~ ?
周权的诗文全集
共 374 诗文