-
娟娟天上月,乃有盈与亏。
区区世间人,宁无别与离。
月亏尚有盈,君别无回期。
月朒重可待,君信不可持。
灼灼红槿花,落落青松枝。
-
妾有嫁时镜,皎皎无纤滓。
照妾芳华年,涂泽如花美。
郎行向天涯,岁月忽踰纪。
空闺生远愁,妾容为谁理。
妾容匪金石,宁复昔时比。
-
天河限东西,经岁别女牛。
社燕辞归鸿,亦背春与秋。
人生苦离别,别多白人头。
十年阻江汉,音问何沈浮。
岂惟肠九回,轮转日万周。
-
篱畔白板扉,墙头乌桕树。
负暄鹤发翁,衣绽纫老妪。
群儿嬉翁前,丁壮入场圃。
忽闻新诏下,昨日减租赋。
比邻喜津津,手额递相语。
-
生长?亩中,稼穑少已谙。
既壮忽复老,支羸谢锄芟。
小舟杙断沟,鸡鸣松树檐。
农闲子于茆,春至妇亦蚕。
出门无远途,一室常团栾。
-
青青原上枫,春至扬柔叶。
雨馀似膏沐,幽蔽深涧合。
昨日原上行,寒林净如削。
此时涧中松,偃蹇睨冰雪。
-
偃蹇涧底松,婀娜原上柳。
春风少年姿,辉映苍髯叟。
俗情厌孤直,艳目分好丑。
徒抱霄壑姿,落落谁见取。
竞把黄金丝,送尽行人酒。
-
朝菌迷晦朔,大椿阅春秋。
鹤长断则悲,凫短续亦忧。
人生贵委顺,赋予不可求。
永惟南华篇,达人谅悠悠。
-
有客山中来,遗我千岁苓。
肤腴淡无味,色素少芳馨。
且言养真性,服久能身轻。
膏粱匪吾有,终焉佩高情。
-
黄河天际来,喷薄万里奔。
寸胶使之清,意坚水弥浑。
谁抱绿水操,乃向齐门弹。
奈何殊所投,舍弹起长叹。
-
洪钧播无垠,八埏荡和风。
枯丛同华滋,陈荄变纤茸。
高门与穷巷,妩媚白与红。
阳和不择地,化育自至公。
惟人物之灵,此理均降衷。
-
楚客青绮裘,售我紫凤图。
且言观祥瑞,与子悬座隅。
裴回感客意,因以致我辞。
不能鸣朝阳,高翔碧梧枝。
惜哉五章备,乃向缣素施。
-
吟鬓萧萧风雪客,黄河太华曾亲识。
振衣舒啸巍然亭,目尽江淮天一碧。
-
胸中一卷画前易,笔底万斛江南春。
莫向冰纨写孤洁,从他水月自传神。
-
江花江水两悠悠,万事匆匆付白头。
又向瓜州买樽酒,一篷烟雨话扬州。
-
昼篆萤行香半残,隔阑翠柳拂疏烟。
勿论尘土东华客,著我僧毡听雨眠。
-
玉堂仙忽枉华镳,客舍如何采涧毛。
袖有建溪春一掬,莱山石鼎煮银涛。
-
落叶萧萧拥石阑,辘轳声断井花乾。
夜深天阔风霜紧,雁落沧江月正寒。
-
河上人家插艾蒿,纷纷炊黍荐香醪。
客怀寥落真无那,暮雨孤舟读楚骚。
-
萦纡河水走长虬,汩汩黄泥逐浪浮。
揉断橹声惊睡熟,一舟冲雨下凌州。
[元]
? ~ ?
周权的诗文全集
共 374 诗文