-
幂幂敛轻尘,濛濛湿野春。
细光添柳重,幽点溅花匀。
惨淡游丝景,阴沈落絮辰。
回低飞蝶翅,寒滴语禽身。
洒岳摧馀雪,吹江叠远蘋。
-
江乡十年别,京国累日同。
在客几多事,俱付酒杯中。
-
驰心栖杳冥,何物比清冷。
夜月照巫峡,秋风吹洞庭。
酬难尘鬓皓,坐久壁灯青。
竟晚苍山咏,乔枝有鹤听。
-
霎霎复凄凄,飘松又洒槐。
气濛蛛网槛,声叠藓花阶。
古壁青灯动,深庭湿叶埋。
徐垂旧夗瓦,竞历小茅斋。
冷与阴虫间,清将玉漏谐。
-
盈尺知丰稔,开窗对酒壶。
飘当大野匝,洒到急流无。
密际西风尽,凝间朔气扶。
乾摧鸟栖蘖,冷射夜残垆。
赞月澄斜汉,兼沙搅北湖。
-
六十上清冥,晓缄东越藤。
山光紫衣陟,寺影白云凝。
湿叶起寒鸟,深林惊古僧。
微风窗静展,细雨阁吟登。
清韵岳磬远,佳音湖水澄。
-
绝杯夏别螺江渡,单钵春过处士斋。
尝茗议空经不夜,照花明月影侵阶。
-
远冢松回曲渚风,一官闻是校书终。
霜情月思今何在,零落人间策子中。
-
莺啭才间关,蝉鸣旋萧屑。
如何两鬓毛,不作千枝雪。
-
无花地亦香,有鹤松多直。
向此奚必孤,山僧尽相识。
-
獬豸霜中貌,龙钟病后颜。
惨伤此身事,风雪动江山。
-
虎见修行久,松知夏腊高。
寒堂坐风雨,瞑目尚波涛。
-
鹤下紫阁云,沈沈翠微雨。
独坐正无言,孤庄一声杵。
-
新松□绿草,古柏翳黄沙。
佩珂客惊鸟,绮罗人间花。
蹙尘南北马,碾石去来车。
川晚悲风动,坟前碎纸斜。
-
空为梁甫吟,谁竟是知音。
风雪生寒夜,乡园来旧心。
沧江孤棹迥,白阁一钟深。
君子久忘我,此怀甘自沈。
-
藓帻翠髯公,存思古观空。
晓坛柽叶露,晴圃柳花风。
寿已将椿并,棋难见局终。
何当与高鹤,飞去海光中。
-
春尽大方游,思君便白头。
地蒸川有毒,天暖树无秋。
水急三巴险,猿分五岭愁。
为缘知己分,南国必淹留。
-
露白覆棋宵,林青读易朝。
道高天子问,名重四方招。
许鹤归华顶,期僧过石桥。
虽然在京国,心迹自逍遥。
-
亦忝受恩身,当殊投刺新。
竟蒙分玉石,终不离埃尘。
大谷非无暖,幽枝自未春。
昏昏过朝夕,应念苦吟人。
-
远书来阮巷,阙下见江东。
不得经史力,枉抛耕稼功。
雁天霞脚雨,渔夜苇条风。
无复琴杯兴,开怀向尔同。
[唐]
? ~ ?
喻凫的诗文全集
共 87 诗文