-
幽兰生深谷,靡靡多容光。
众草虽共长,安得比其芳。
修丛泛光风,紫蕤明朝阳。
岂徒媚春色,特以持贞良。
幽闲意自得,婉淑情不伤。
-
山中学仙人,断谷自有方。
泌水生石精,鬻之以为粮。
候火中夜起,松材袭馨香。
切以昆吾刀,间以琼茎浆。
长年尚服食,玉体生光芒。
-
卢橘花开梓树疏,故人安稳在楼居。
翠眉狎坐春行酒,绛帐悬灯夜读书。
未必醉来忘简寂,祇缘老去尚高虚。
离群应念任舂者,道远天寒欲命车。
-
杨许遗经久不闻,能书只说华阳君。
清修每自披灵笈,高卧因谁写练裙。
春昼雨晴山拥坐,秋空月皎鹤成群。
何时去觅幽栖地,郁木坑头礼白云。
-
破山龙去雨初歇,坐听飞泉溅石冈。
万壑风雷喧地轴,九秋云露泻天潢。
好从细草陈瑶席,更趁飞花送羽觞。
饮犊上流奔轶者,何年来此结茅堂。
-
栖神之山云雨齐,雪消春水涨横溪。
长松正与层楼对,高士还同独鹤栖。
每见迂名嗤薄俗,绝无尘事恼清闺。
燕游一月不归去,应爱竹林莺乱啼。
-
铁笛先生老更迂,摩空有赋拟相如。
奇文一变中吴学,大□犹编后世书。
绛帐风摇珠络索,水窗云沁玉蟾蜍。
小娃唱得新翻曲,多是芳亭春雨馀。
-
东吴市中逢醉樵,铁冠攲侧发飘萧。
两肩矻矻何所负,青松一枝悬酒瓢。
自言华盖峰头住,足迹踏遍人间路。
学书学剑总不成,惟有饮酒得真趣。
管乐本是王霸才,乔松自有烟霞具。
-
我尝蹑轻鸿,浮空度瑶阙。醉看碧桃花,吹笙弄明月。
仙人王乔董双成,为作春水流花声。昆崙十三凤,飞舞相和鸣。
曲终飘然上鹤去,逸韵散落天风清。自从失脚堕尘世,飞梦尚缭芙蓉城。
浮丘公,今不见,白玉龟台走雷电。云和妙曲杳无闻,万壑松风洗清怨。
-
崇台去千载,风日丽飞甍。
漠漠春洲草,宁知歌舞轻。
香泥污麋迹,婵娟若为情。
登览犹悒怏,况乃送君行。
-
吴兴佳山水,远近蓄清光。
苕峣金盖峰,秀色独苍苍。
烟云互出没,草木生风香。
长桥接回溪,积石倚崇冈。
樵渔识径幽,于以乐深藏。
-
清风度虚阁,飞花集罗帏。
方欣昼晷永,不觉春光归。
鸣琴发逸响,嘉树含清辉。
幽情多默悟,澹景宁相违。
览书感虚寂,独闭南斋扉。
-
垂帘觉春静,水槛幽情多。
兰香舞双蝶,渌水浮群鹅。
微微晴云度,辉辉野气和。
新柳带长坂,飞花泛轻波。
闲居违佳景,芳事俱凋讹。
-
手把芙蓉摄羽裙,飞书南启魏元君。
祝融峰顶云初起,借与长风送鹤群。
-
笠泽庄头道士家,书林风竹翠交加。
新梢便有凌云势,高出墙檐扫落花。
-
广平旧作梅花赋,铁石心肠妩媚辞。
高士岩前清赏足,月明竹外写横枝。
-
梁燕低飞妒舞腰,春洲寂寂百花消。
扁舟不见鸱夷子,空使江城响怒潮。
-
海上三神峤,尝看羽盖飘。
玉虹三百尺,嘘气结成桥。
-
仙花云万叠,浩劫与春开。
却笑珊瑚树,焦枯作死灰。
-
雨过积金顶,芙蓉万朵青。
神鱼不飞去,风伏翠涛腥。
[元]
? ~ ?
张简的诗文全集
共 36 诗文