-
秋兰兮青青,得道兮如素。娟娟兮好修,行隐隐兮不渝。
夫人兮孰怀,美兰何为兮睹处。秋兰兮英英,含章兮自明。
山中兮无人,其与谁兮晤倾。悲复乐兮乐复悲,怅来者兮不可期。
悲莫悲兮有所思,乐莫乐兮心相知。赠子兮杂佩,朝能来兮夕能会。
暮雨兮生愁,心缭悷兮何能嘅。讯苍苍兮如何,天不语兮云嵯嵯。
-
江上兮青山,水既去兮复还。引微风兮无澜,擢桂桨兮闲闲。
望美人兮来下,灵翩翩兮从女。劈中流兮扬舲,雁邕邕兮遵渚。
玉衣兮画裳,御清气兮前青凤。穆川后兮静波,湘君遗兮兰芳。
行贞兮昭昭,珰明兮玉娟。天门兮为开,万夫哀兮惟女贤。
翠帷下兮沉沉,花饮露兮阴阴。素鳞寒兮不动,寄风瑟兮瑶音。
-
依松屈曲疑无路,十里廿里香深冱。
殿台平入蓬莱图,人烟尽属天台赋。
山奔万马逼人立,泉吼晴雷半天注。
乱峰发地翠参错,沓嶂参差龙屈怒。
阴磴仍遗前腊雪,阳崖竞拔千年树。
-
翠帘低护郁金堂。犹自未堪妆。梨花新月,杏花新雨,怎奈昏黄。
春今不管人相忆,欲去又相将。只销相约,与春同去,须到君行。
-
山如罨兮栖柔烟,鸟徘徊兮翠如褰。荫松柏兮牵丹泉,猿在上兮鹤在前。
拍浮丘兮延偓佺,话坎离兮生坤乾。问山月兮今何年,月得道兮玄之玄。
-
一石上负昆崙柱,一水西奔牛女渚。
玉斡狞鳞万松古,夜夜神光干帝宇。
石滑苔危冰一缕,四海长依开辟雨。
月落未落逢诺矩,两足敲泉龙罢舞。
-
人间宁有几松江,蟹到强时橙也黄。
非是龟蒙无此隽,自从茂世孰为忙。
乾坤大半渔为宅,雪月从头笔做床。
不读晋书谁了此,晋书曾读也苍茫。
-
青天肯为蟹飞霜,蟹亦贪诗老更狂。
枫叶已随诗共冷,菊花能为酒先忙。
平生尔雅谁能熟,此去玄经孰敢荒。
剪去吴淞半江水,渔翁不敢叫沧浪。
-
年年作誓蟹为羹,倦不能支略放行。
但是草泥行郭索,莫愁豕腹胀膨亨。
酒今到此都空了,诗亦随渠太瘦生。
吏部一生豪到底,此时得意孰为争。
-
雁知枫已落松江,催得书来急蟹纲。
消一两螯如斲雪,强三百橘未经霜。
无诗莫学天随子,有酒当呼吏部郎。
不解持经聊戒杀,省嫌无板去烧汤。
-
水明一色抱神州,雨压轻尘不敢浮。
山北山南人唤酒,春前春后客凭楼。
射熊馆暗花投扆,下鹄池深柳拂舟。
白发邦人能道旧,君王曾奉上皇游。
-
平生不识武昌楼,官柳青青好在不。
庾亮笛吹黄鹄月,简栖碑驳碧苔秋。
山横赤壁含情断,水出瞿唐快意流。
何处叫君同一醉,并舟秦女擘箜篌。
-
道山堂上御府画,展卷犹能记老燕。
十日何由办水石,千金乃可分江天。
楚湘两岸风落木,海岳三秋雁度川。
大山小山俱好隐,江南梦去曲肱眠。
-
无能应俗苦皇皇,诗不惊人笔事荒。
天下无山如饭颗,人间有水自沧浪。
左杯右蟹一舟足,早韭晚菘三亩强。
莫谓觉来亡可嗜,逢人犹自觅花忙。
-
数寸清纯玉不如,入波陶发冷萧疏。
千金烂抵荆山鹊,一璞深刳渭水鱼。
墨带花香临近涧,泓沉灯影了残书。
从来端歙难优劣,名下真成士不虚。
-
沐佳施兮清灵,涤三生兮无腥。迅玄挺兮嘉会,蜕吾骨兮坯吾形。
杳倏驾兮潜青宜,舞刚风兮鹄分翎。上何有兮无能名,老积气兮寒泠泠。
窈复窈兮流火庭,物受鍊兮愁六丁。烁此鼎兮神无停,雪尽垢兮朝朱陵。
转璇枢兮上亭亭,一语契兮惊群星。味清净兮不可经,玄复玄兮发新硎。
画琳琅兮黄金绳,帝监观兮燕清宁。闻不闻兮皦无际,毛发竦兮心为冰。
-
桂树丛生兮山之幽,匽蹇布濩兮翠交流。壑溪错互兮云崒霄,石戋戋兮溜鸣瑶。
鹤阴阴兮猿嗷嗷,攀援桂枝兮聊佳留。聊佳留兮迟迟,讯有华兮东篱。
风景兮不可支,襟将舒兮孰怡。埼兮曲,山崒屼,揽赜邃兮心愰惚。
潏兮沕,寥兮瑟,柽萝密丛灌盘纡兮杳藏日。嶙峋凿落兮蕫茏回复,榛薄葐蒀兮葩华棻郁。
青萝素蔓兮薇芜彧毓,兕勇熊遒兮来啸来伏。山中崊崊兮嵬嵬,泠泠兮济济。
-
木采采兮交荫,灵飞来兮随鹤。月欲去兮仍西,风吹花兮未落。
花未落兮犹春,酒依依兮如昨。王与谢兮让余,蓬莱游兮堪乐。
-
绿连雾兮窈窕,翠生香兮轻浮。花得道兮无妍,鸟涉仙兮何愁。
心太平兮太平,功如水兮先秋。乔松来兮乐余,蓬莱乐兮堪游。
-
花少思兮离离,企佳人兮不来。风袅袅兮吹愁,绿满树兮香在苔。
鴂哀兮山裂,芳菲兮今歇。杳新知兮谁悦,期佳人兮柰何别。
[宋]
? ~ 1231 年
高似孙的诗文全集
共 283 诗文