[宋]
? ~ ?
汪莘的诗文全集
共 360 诗文
-
七尺经霜翠竹竿,斩来石壁钓江湍。
丝头垂下骊龙口,掣得明珠似月寒。
-
萝衣袅袅带凉风,人道秋空岂是空。
白日不知天上事,众星环拱紫微宫。
-
水边杨柳怯秋风,忆昨杏花相映红。
心地不随时节变,始知天下有英雄。
-
一旦秋风起洛滨,东归聊复寄鲈莼。
如今已在渔乡住,宜与清朝作散人。
-
天外涵天心广大,月中吐月性光明。
夜来飞上昆崙顶,独倚琼楼啸一声。
-
闲步水南因水北,仍从山后复山前。
日归海底龙方觉,月到天心虎正眠。
-
有客胸藏太息书,萧萧白发不堪梳。
君王若问江东士,莫只相怜诵子虚。
-
练水至清无浅深,使君何日再登临。
请看江上千株柳,尽是君民离别心。
-
一榼村醪插别筵,清风急雨送归船。
望中未是湖州境,便有吴歌唱采莲。
-
风雨黄昏自掩扉,灯前时复一歔欷。
儿曹相问缘何事,为道君侯早晚归。
-
归去苕溪理钓蓬,风清月白水精宫。
青莲居士争闲得,时答天书一两通。
-
荷叶高高荷蕊低,夕阳初落画桥西。
湖州士女来相接,争拥兰舟入霅溪。
-
醉把金鞭度绿杨,军民夹道笛声长。
红旗千面诗千首,半杂风云入建章。
-
皂盖朱轓练水滨,春生秋杀总精神。
须知爱士何曾泛,屈指应无第二人。
-
山蹊黄叶从过满,石案苍苔不用除。
坛上古松岩畔竹,切须留伴老僧居。
-
巍然钓石压江滨,烟水茫茫断四邻。
天帝座边元是客,刘郎何得欲相臣。
-
日暮沧江驻客舟,眼前境界起诗愁。
沿山几处人烟僻,摘粟收麻到白头。
-
横石滩头古钓矶,绿波击破雪花飞。
老翁识得鱼争处,手把纶竿满意归。
-
莘野磻溪亦偶然,每逢耕钓忆前贤。
春风秋月闲来往,只付时人一醉眠。
-
白云晚向山中出,白雾朝从水上生。
三百里滩轰笛过,鬼神惊倒怒龙声。