[明]
? ~ ?
申佳允的诗文全集
共 263 诗文
-
月影瞿瞿鹤影疏,雨帘清閟净名书。
虎狼喝夜蛟螭舞,十丈酸风不怖余。
-
冶岚浓澹竹风闲,万派红光迸火然。
惊眼怒涛声触树,千层旭霭一晴川。
-
烧云烁火雪冰敲,雾市烟楼撞海潮。
寒透玻瓈香透水,凌虚丹阁紫雯招。
-
风散浓云月色开,柴扉半掩独衔杯。
休嫌幽士贪岑寂,鼓吹城南远送来。
-
策蹇聊为汗漫游,流光倏忽又惊秋。
萧萧黄叶濛濛雨,惹起离人一段愁。
-
兀坐不张琴,仰看山色渺。
其中音自看,尘世知者少。
-
独伴奚奴行,为予拖竹杖。
云深游兴阑,扶尔青山上。
-
郎去几时还,抛奴情忒寡。
咒郎鹦鹉嗔,频叫哥哥打。
-
纤纤弄玉盆,月挂垂杨树。
盆中影似郎,几回捉不住。
-
明月映弧桑,凤麟钟气香。
擎杯喜夜永,熳烂启祯祥。
-
天际秋云薄,床前明月光。
无由一化羽,回立白苍苍。
-
寂寞书斋里,萧萧送雁群。
弹琴复长啸,情发为知音。
-
野树苍烟断,人闲月影清。
山空松子落,淅沥度秋声。
-
白露沾人袂,秋风落日斜。
忧来谁共语,烂醉是生涯。
-
升高临四野,秋色老梧桐。
索莫竟何事,清川思不穷。
-
日暮秋风起,遥闻横笛音。
凭高何限意,萧瑟动寒林。
-
明月高秋迥,徘徊祗自知。
凉风吹夜雨,摇荡菊花期。
-
秋色正潇洒,高斋闻雁来。
我心渺无际,随意坐莓苔。
-
室迩宁分水,人遐似隔山。
苍苔馀蔓草,谁与叩柴关。
-
秋水连天际,鹜飞带晚霞。
景中人不见,惆怅咏蒹葭。