-
东吴张季鹰,高怀寄林下。种竹成翠云,萝窗色堪把。
平生好酩酊,何曾废杯斝。借问醉何处,习家池上头。
虽云五湖滨,宛对潇湘流。不觉人间有黄屋,未尝一日无清秋。
我来脱巾坐终夕,开琴欲去还淹留。
-
蔡经苏台秀,幽情爱山水。家近毛公坛,身居洞天里。
时时春风棹一舟,吴王胜迹皆探求。孤怀忽尔忆江汉,飘然特作襄阳游。
襄阳岘山青无改,轻裘缓带人何在。古碑读之不流泪,空云功德高四海。
巍巍自有宇宙在,登贤眺圣俱尘埃。君留翠微襟抱开,飞觞摇笔何徘徊。
清心复为清潭赏,桃花不言映君舫。明月沿求弄珠女,锦波粼粼人巳往。
-
仙人飘飖自何至,绀发方瞳紫霞气。
金瓶贮酒醉枕之,玉山颓卧干将市。
时人不识谓凡流,转眼飞空那可求。
鼓琴知坐白羊石,吹笛应还黄鹤楼。
此瓶昔把玄丘去,至今犹记仙人处。
-
天节下金门,皇情眷玉藩。
彩旒恭国典,珠匣惨王园。
孔树山朝色,鹥舆泉夜恩。
渚宫将楚挽,孝理佐弥敦。
-
枝山草书天下无,妙洒岂特雄三吴。群萌万象出毫下,运肘便觉风云俱。
□持浪转信神动,筋回墨纵皆春敷。分明造化宰君手,左攒右剪形形殊。
天愁鬼哭不宁岁,鸾惊龙骇谁争驱。迩来南海作仙今,观涛历险笔逾圣。
奇文豪咏兼称之,处处江山好挥映。余也飘飘紫台客,向长五岳将浮屐。
多君惠我远游篇,得展萝窗喜魂魄。呜呼羲之眼前人不识,笑杀千金买遗绩。
-
正统己巳北出师,居庸关外驻龙车。
万里清霜严警跸,千山红日照旌旗。
惊雷奔电动天地,土木狼山胡马嘶。
犹如汉高白登围,谁似陈平复出奇。
倒戈败将泣紫陌,尽说天子无归期。
-
南方朱来鸟,绀羽何翩翩。蛾眉纤手啖玉屑,春风衔花灵沼边。
金华纸上心经传,万回泣笑诗百篇。此水双珠血满川,青牛赤虎太平年。
仙机莫识玄中玄,仓卒鸾舆幸奉天。君王玉殿斩狻猊,宝剑白日生苍烟。
数尺光明黄屋前,琥珀匣碎君恩全。蛇不为龙鼠非虎,田父之语非徒然。
汉高堕阱在彭原,酂侯火迫真堪怜。
-
西小湖在林屋洞天之岩石池亩许冬春不竭蔡山人居其傍诗以赠之一首
翠壁高万仞,芙蓉摇太清。绝顶开瑶池,玉波常自盈。
咫尺日月华,银河与之并。锦鲤汉间游,荷花天上生。
春风石髓流仙岛,红颜服之不凋老。我欲扬舲访蔡经,紫冥同拾金光草。
-
中山王孙居云子,浮云同驻吴趋里。
翩翩逸气千紫云,荣华不直东流水。
五陵之豪岂足交,折节来寻江海士。
赤松笑闭穹窿山,方平正隐干将市。
齐云楼前倾盖逢,终日言谈洗心耳。
-
西辉之日东复来,扶桑芳枝几时摧。青丘一射九景颓,鲁阳挥戈六龙回。
当年羲御今尚存,不闻黄泉有人回。后来万古仍前积,眼中四运何相催。
君看草木荣忽衰,秋谁使之落,春谁使之开。世人茫茫究无始,鸿濛溟涬空妄猜。
不如委身顺元化,一日倘在还衔杯。
-
少岁英豪情跌宕,闭迹狂歌隐青嶂。
两屦常随巢许傍,寸心直到羲皇上。
每攀凉月夜峰登,屡泛桃花春水漾。
一室惟悬短木床,四时只挂麻絺帐。
买钓无心稚子垂,种田有酒山妻酿。
-
鸡鸣高树颠,声绕罗帏前。起视夜何其,素月苍穹圆。
人生少小轻岁年,芳鬓一缟不复玄。逝如东流川,尽若秋空烟。
卷衣出门历海岳,愿餐灵药为神仙。黄山并数百,白日齐三千。
竦身绿云中,控鹤升九天。挥手谢乡国,揽涕心茫然。
-
城中好燕雀,四海嗤鸾凰。城中好鱼目,明月无辉光。
城中好蓬蒿,谁玩幽兰芳。君不见春秋之人弃鲁叟,凤兮凤兮笑楚狂。
蜚雁去,灵公在,陈歌绝粮。又不见众女嫉蛾眉,三闾泣三湘。
圣贤委丘壑,雨雪摧肝肠。阳春待不至,绿发凋秋霜。
自古巳皆然,岂独余悲伤。
-
南不谈虎步客,西不语虬髯人。虬髯虎步笑紫宸,手移日月垂千春。
曩时凉州日辔凌空行,长驱远驭来金城。金城有客怀故里,那堪阊阖喧钟声。
蟋蟀吟当秋,熠耀待宵游。时来苾刍辈,蝉笼亦得封公侯。
沧海转眼为桑田,渤澥顾得会九川。始皇误留指鹿子,秦庭皆为沐猴冠。
扶苏伏剑岂足惜,白驹过隙且尽欢。哀哀刳腹臣,胡不为宋普。
-
北风来,冰峨峨,瑶台玉马显么魔。唐虞不再岁易徂,采薇采薇首阳歌。
良人何许卧云萝,圣贤虚生古来多。红颜倏忽将奈何。
设兔罝,张鸟罗,麒麟紫鸾在山阿。
-
霜来露至按轻舻,水灵暂假江无波,女儿争唱采菱歌。
采菱歌,响洲渚,如花人两相语。
-
王乔吹笙缑山头,青厓白日声悠悠,凤凰之鸣感浮丘。
感浮丘,上嵩高,驻红颜永无凋。
-
滮滮纳汉吞九江,蒸云敲雾出大荒,澄哉兰沼莲花塘。
莲花塘,漾轻舟,采莲女扬清讴。
-
吴趋吴趋谁不闻,造自泰伯迨延陵。脱躧万乘清风生。
清风生,动寰宇,黄鹄之心喜高举。
-
时人不识窥玉渊,安知骊龙之所蟠。风云未来,蝼蚁且欢。
蝼蚁苦之徒自劳,忽翻飞,嗤尔曹。
[明]
1490 年 ~ 1540 年
黄省曾的诗文全集
共 958 诗文