-
或升兜子或轻舠,数里湖山肯惮遥。
呼我不妨频应马,逢人何敢遽称猫。
花繁爱向僧房乞,酒熟欣从里社招。
屈指馀生知有几,笑言聊复永今朝。
-
竟携农具止山坳,保社中间缔暮交。
哀乐有情那易免,勋名无福不妨抛。
围棋旧势心慵记,丹药新方手健钞。
莎径荜门殊寂寞,判将玄白受人嘲。
-
山中风味颇萧然,羞说东方执戟年。
烟笠雨蓑穷活计,药垆茶臼病神仙。
檐前只曝尧时日,胸次频忧杞国天。
但使时清身老健,此生甘共细民编。
-
湖山数曲接横塘,闻有嘉宾款草堂。
稚子倘能供洒扫,小妻犹足任排当。
三升黍酒倾香碧,一寸蔬芽剪媆黄。
明月满庭花满径,为君随意设绳床。
-
丛篁百尺绕烟扉,中有山僧结伴依。
怪石寒泉充净供,竹针麻线补禅衣。
巾将华氎从容绾,拂借青松左右挥。
何日得随都讲后,白椎时节乞玄机。
-
老去深嗟会面稀,况逢鹢首指京畿。
绿杨芳草渐争发,紫燕伯劳相背飞。
殿上香烟浓惹袖,道旁软土㬉侵衣。
太平事业须公等,留取衰翁守钓矶。
-
富贵由来泡影虚,幸辞香土乞閒居。
装池故院无名画,传写前贤未刻书。
葱䪥作科分畛域,李梅成列覆庭除。
直饶金紫银青好,未似先生乐有馀。
-
姓名不复挂尘寰,分与群贤绝往还。
种菜议租旁舍地,设扉图对隔溪山。
访求丹药缘身病,模拓黄庭赖手閒。
怕作热官真烂熟,故应长物屋三间。
-
雨后秋光迥未残,竹扛兜子恣游般。
村村妥雪荞花白,树树蒸霞柿叶丹。
剩借禽鱼供逸兴,尽驱诗酒佐清欢。
寄声为报知交道,挂了尘冠不用弹。
-
披衣拟问向山程,乾鹊飞来作意鸣。
身欲游时仍老健,花当发后恰晴明。
家人豫整琴书待,童子先操几杖行。
社酒正清羹粥美,可能寂寞守柴荆。
-
君家第宅百年遗,雅与炎天物色宜。
杨柳小桥通窄径,芙蓉曲岸枕平池。
鹊炉细细焚沈水,鹅绢时时写折枝。
但卷画帘冯棐几,全胜裙屐冶游儿。
-
隔断城西市语哗,幽栖绝似野人家。
屋头枣结离离实,池面蘋浮艳艳花。
棐几只摊淳化帖,雪瓯频试敬亭茶。
与君企脚挥谈麈,杨柳阴中日渐斜。
-
杨柳芙蓉次第栽,一泓寒鉴复新开。
群飞白鸟浑如鹤,散绕青蘋半似苔。
垣短不将山翠碍,廊虚能引月明来。
溪鳞信美村酤熟,莫怪游人茗艼回。
-
风吹馀雪绕紫关,冻雀成群去复还。
喜共幽人冯画槛,耻随稚子弄冰山。
疏烟细袅空濛外,残照微明竹树间。
岁计有无姑勿挍,暂赊村酝暖衰颜。
-
数重篱舍枕湖干,揽尽秋光不遣残。
绕径泉声云外出,卷帘山色画中看。
枫林渐赤犹含翠,橘实才黄薄带酸。
最羡主人能爱客,旋烧芧栗佐杯盘。
-
药囊茶裹镇相依,叹息身如泡影微。
久废著书才思减,渐疏把盏笑谈稀。
瓦瓶花映明窗放,石鼎香萦燕几飞。
自分风流惭叔宝,也因羸疾掩荆扉。
-
家近南垞与北垞,比邻郁郁遍桑麻。
不妨拾蕈充斋钵,未辨留钱付画杈。
老柳已髡仍有蘖,小桃才接尚无花。
村人社鼓欢阗甚,搀入閒身一笑哗。
-
喜值晴光满四山,从容屣步短篱间。
受风劲竹如强项,熏日名花似破颜。
泉欲赴溪频曲折,莺思选树每回环。
试冯石磴安茶具,徙倚何妨趁小閒。
-
齿豁头童老病侵,可堪学术玷儒林。
将迎但守山居约,动止尝提座右箴。
耻以文词矜后进,敢缘名利变初心。
胸中一段萧然处,自是难从简策寻。
-
红糁青梢渐满林,偶逢佳处便登临。
懒从东阁观奇士,喜向南村乐素心。
怪石染成烟霭色,乱泉流出佩环音。
垞中风物皆幽绝,始信山栖不厌深。
[清]
? ~ ?
汪琬的诗文全集
共 1060 诗文