-
东风何许红紫,又匆匆吹去。最堪惜、九十春光,一半情绪听雨。到昨日、看花去处,如今尽是相思树。倚斜阳脉脉,多情燕子能语。自怪情怀,近日顿懒,忆刘郎前度。断桥外、小院重帘,那人正柳边住。问章台、青青在否。芳信隔、□魂无据。想行人,折尽柔条,滚愁成絮。
闲将杯酒,苦劝羲和,揽辔更少驻。怎忍把、芳菲容易委路。春还倒转归来,为君起舞。寸肠万恨,何人共说,十年暗洒铜仙泪,是当时、滴滴金盘露。思量万事成空,只有初心,英英未化为土。浮生似客,春不怜人,人更怜春暮。君不见、青楼朱阁,舞女歌童,零落山丘,便房幽户。长门词赋,沈香乐府,悠悠谁是知音者,且绿阴多处修花谱。殷勤更倩啼莺,传语风光,后期莫误。
-
绛阙珠宫何处,碧梧双凤吟。为底事、一落人间,轻题破、隐韵天音。当时点云滴雨,匆匆处、误墨沾素襟。算人间、最苦多情,争知道、天上情更深。
世事似晴又阴。罗褥甲帐,回头一梦难寻。虎啸崎嵚,护遗迹、尚如今。斜阳落花流水,吹紫宇、澹成林。霜空月明,天风响、环佩飞翠禽。
-
正宝香残,重帘静,飞鸟时惊花铎。沈思前梦去,有当时老泪,欲弹还阁。
太一宫墙,菩提寺路,谁管纷纷开落。心情浑何似,似琵琶马上,晓寒沙漠。
想筝雁频移,钏金度瘦,素肌清削。
相思无奈著。重访旧、谁遣车生角。暗记省、刘郎前度,杜牧三生,为何人、顿乖芳约。
试把菱花拭,愁来处、鬓丝先觉。念幽独、成荒索。何日重见,错拟扬州骑鹤,绿阴不妨细酌。
-
云外梅阴,雨馀苔晕,嫩寒初沁罗裳。书几凝尘,琴丝带润,小窗幽梦生凉。新水涨银塘。恨王孙去后,烟草茫茫。记得湖山胜处,相对拆封黄。
情笺思墨犹香。奈当时两鬓,都是吴霜。兔颖吟苦,鹴裘解尽,何意此□游梁。旧话不堪长。便倩薰风吹去,本地看风光。惟有青山,伴我耕钓老村庄。
-
京浙尘埃,闽峤风霜,不觉催老。封侯事付儿曹,懒把菱花频照。明光赋笔,那知白首山中,年年管领闲花草。叩角夜漫漫,问何时能晓。
堪笑。空有传世千篇,正似病呻饥啸。欲傲王侯,早被王侯相傲。盖棺事定,即今老子犹龙,荣枯得丧浑难料。无酒不须愁,问黄花知道。
-
恨花开尽,夜深自敛胭脂颗。雨过。绕曲曲花蓬锦围裹。浮空烧蜜炬,香雾霏霏堕。无那。
倚滴滴娇红笑相亸。歌俦饮伴,花底围春坐。念满眼、少年人,谁更老于我。岁岁花时,洞门无锁。莫负东君,酒盟诗课。
-
绿秧平,烟树远,村燕声喧,凫雁归来晚。自倚阑干舒困眼。一架葡萄,青得池塘满。
饮先愁,吟又懒。几许闲情,百计难消遣。客路不如归梦短。何况啼鹃,怎不教肠断。
-
院静槐阴似水,雨馀蝉语先秋。熟残梅子无人打,金弹满红沟。
又送行人归去,谁怜倦客淹留。画船旗鼓江南岸,人倚夕阳楼。
-
田舍儿童走似獐,踏歌椎鼓斗颠狂。元宵乞汝闲几日,元宵过后种田忙。
-
江南女儿善踏歌,桑落酒熟黄金波。洗壶日日望君至,君不来兮可奈何。
-
终日望君君不来,为谁犹住郁孤台。幸自一年无梦到,谁教昨日有书回。
-
团圆一片冰,出自蚕女红。
何言入君手,动摇生清风。
一朝弃箧笥,零落如秋蓬。
时节自当尔,君子讵无终。
-
写经母血尽,长素母容枯。
烧蜜炼顶臂,孰非母肌肤。
岂不痛至骨,为母忍斯须。
南北万馀里,来往如趁虚。
天高孝可感,报应非浮屠。
-
梦跨海风出埃?,万顷琼瑶双履踏。
四无畔岸水连天,两椀琉璃自相合。
当时我外更无人,仙圣往来班杂遝。
恍然梦觉失清游,正似明珠埋蚌蛤。
十年对月心自拜,江南沙土老额塌。
-
今年麦熟亦可喜,紫石霏霏落钟乳。
我从田家惯饼饵,梦想风味今未已。
箬叶浮浮卷牛舌,瓷瓯泛泛割龙耳。
一丸萝卜吾岂无,悲歌不怕红娘子。
诗成不满贵公笑,书生岂识饼十字。
-
芗林丑石何曾丑,化为五老如此寿。
高低俯仰各有意,清润坚贞皆可友。
剜劖刻削巧戏剧,谁为此者鸿蒙叟。
铜盆古雅出高丽,玉箸清奇原史籀。
向翁神游渺何许,此物亦落何人手。
-
云巢草虫十有七,我言蜂蚁非虫匹。
我见二虫常敬之,为有君臣天所秩。
江南此虫久已无,烦君剪取赠老夫。
-
君当学君家君子儒,西河之上可以老,诸侯端拜为师模。
君莫学君家老中郎,河南田畜岂不好,上林要牧天子羊。
祇今乐莫如耕乐,悔我从初不曾学。作劳自可操豚蹄,旧读何妨挂牛角。
慎勿思成汤聘币起幡然,伊尹当年已大错。
-
老瞒智计笼天下,歌舞未终铜雀夜。
可怜用破一生心,不及当时台上瓦。
屑金作瓦费精神,那知身后旋成尘。
流传千百仅一二,付与所不知何人。
快阁仙人谀墓得,品题更费东坡墨。
-
瞥然满屋飞金蛇,楼东楼西号火鸦。
天鼓百面一手挝,百年老柱神斧加。
妇女惊倒儿童哇,知君把钓江头沙。
明珠赤手龙颔拿,天翁发怒为此耶。
向来五鬼千夜叉,寒我饥我生眼花。
[元]
1239 年 ~ 1315 年
赵文的诗文全集
共 267 诗文