-
阳林半委蕤,芳郊澹野色。
出郭面寒山,泉流暗通洫。
小桥石径转,岗势周纡直。
萝深樵术微,石埼云磴仄。
遥涧绝超距,崇巘顿跻陟。
-
长江碧潆洄,青山莽明灭。采石流朱英,灿烂瑶台阙。
忆昔夜郎初度时,宫锦袍鲜湛羽卮。一杯浊酒一篇诗,忽然骑鲸蹑斗箕。
迩来不知千百载,但见文采照江湄。冯夷宫,鲛人窟,奔涛逆浪不能平。
万顷烟波沈海月,月沈犹可掇,水逝无还期。孤云叆叇晴天没,与尔停杯一问之。
阳乌何东升,玉兔何西驰。纵有长生药,那管鬓边丝。
-
家世学为儒,传家只一经。
砚田粗有获,不必计其成。
先人叨俎豆,子孙兑践更。
少小习文翰,微名达天庭。
清时靡所竖,何用经术鸣。
-
造化本无私,朝廷今有道。
禽鸣桑柘间,鸡豚醉父老。
炎洲气如煦,经冬苗不槁。
三登嘉谷熟,四季春华好。
海内未休兵,圣人方却宝。
-
鸠鴳附鹏背,我姑从汝飞。
风高不得下,魄丧神亦悲。
茑萝与松语,毕世为君依。
长松摧为薪,问茑将安归。
欢轮有时竭,爱席有时衰。
-
江云暝以阴,束峡哀湍泻。
篙师戒前途,晚泊古榕下。
舍舟沿圻岸,砑然见旷野。
荒池环竹阴,篱落开茆舍。
渔翁不相识,细语聊慰藉。
-
滩流怒不平,两岸闻鸡鸣。
寒风振大壑,咿咿杂橹声。
推篷一以望,烟岛纷纵横。
古戍连秋草,残流带曙星。
的的渔灯乱,迢迢塞雁征。
-
刚说过桥野色分,诗笺茶夹日为群。
鹤来伴客窥残局,僧就缝衣借片云。
手注泉经夸苎叟,家传丹诀自桐君。
几回共索花阴醉,童子清吟彻夜闻。
-
石墐双扉久绝敲,才看春信到林梢。
烟霞有癖容吾傲,玄白无成任客嘲。
僻坞寻香才曳杖,寒荣偃曝暂依茆。
诗逋经岁难支遣,七寸毛锥几欲抛。
-
傅粉涂朱貌失真,须眉今始见伊人。
抟云欲系虚空影,谱雪能描冷艳春。
未信江河终不返,繇来薪火也非陈。
骚坛近日人争骛,唯有季郎步绝尘。
-
浮踪窅窅信萍槎,旅梦经年不到家。
才入仕途都是海,备尝世态半如霞。
池荒且喜蛙陈鼓,门冷从教雀噪衙。
唯有流光容易度,三春空负故园花。
-
谢却常参事事慵,疏狂渐喜世相容。
荷飘绿沼觇禅韵,鸟过苍苔觅字踪。
细雨鸣蝉依古木,微凉洗马荫高榕。
昼长门簿无来客,一枕花茵藉草茸。
-
榔阴椰叶碧参差,几阵风炎雨溽时。
处处鸣梭人织葛,山山烧骨火耕菑。
腥莎忽转见驯鹿,瞑叶频啼立子规。
斜日邮亭聊歇马,蛮娘歌唱杂侏?。
-
少年射策献长杨,彩笔同驱翰墨场。
君悟莲花窥法藏,我从药里访医王。
迷途转认无生路,度世虚疑不死方。
大地山河皆泡影,不知何处是津梁。
-
世事茫茫无定所。昨日阴晴今日雨。几场春梦梦中参,一盏青灯灯下语。
怀中心事口中言。欲吐不吐耳属垣。殷勤赠君一片铁。
袖里摩挲肝胆裂。
-
君家三径自为堂,忆我横经碧沼旁。
一笑流光怜过鸟,十年岐路叹亡羊。
疏帘钩月琴书净,细雨翻阶橘柚香。
樗散别来成底事,晚风红叶满山房。
-
濒危已失三千士,誓死犹存六尺孤。
岂是龙蟠跨宝鼎,可堪鳌背奠皇图。
云深越徼胡尘黯,霜冷残潮海日枯。
独有金牌报国恨,至今风雨泣昆吾。
-
崚嶒奇石倚晴霄,大海风云压暮潮。
涛覆星辰惊地轴,阵连鱼鸟撼天杓。
人亡故国山河在,碑隐荒苔世代遥。
无限哀魂招不得,断猿啼处草萧萧。
-
幽期那忍负,薄暮我能来。
莲蜡分房烛,兰肴续夜杯。
暖风微送酒,芳意密传梅。
城柝频移漏,更深尚未回。
-
山阁胧胧欲上晖,寺钟初歇汲人稀。
荷封碧盎投青涧,乳摘云根下翠微。
几度叮咛勤水使,十分剥啄闹禅扉。
一瓢挂树从今去,带得清泠两腋归。
[明]
? ~ ?
李之世的诗文全集
共 1355 诗文