-
清风楼古琴三尺,玉蕊花飞酒几缸。
月窟怜君霜兔独,金茎夸我露禽双。
白鷼浴雪来春槛,古丽涵星关晓窗。
怅望紫微池上凤,主人才品自经邦。
-
会稽新绶振恩辉,故里人瞻书锦归。
骊马在门歌祖席,彩丝当膝戏亲闱。
霜天夕霁丹枫老,水国秋深紫蟹肥。
绕阁云山吟有助,高谈终日讼筩稀。
-
上苑张瑶席,春风万象新。
谁知卦冠客,曾是钓璜人。
感遇归真主,勋劳念老臣。
曲成双凤舞,酒入百花醇。
日月恩华满,朝廷喜气均。
-
春入东郊雨,油然协气通。
晓澌犹未破,岁事已知丰。
辇凤翔仙雾,台乌转瑞风。
野农徒鼓舞,何以谢天功。
-
璧宫人去水潺潺,帝辇空临泪一潸。
白玉芦樽陪庙食,黄金洒翰落碑颜。
星辰掩霭移天上,桃李芬芳满世间。
门外沙堤何日尽,只应阴施在银山。
-
秦川归骑照山红,不觉悲箫起暮风。
天上紫枢深北斗,人间金印独三公。
汉庭樽俎奇谋在,陇首旌旂杀气空。
见说韦平有家学,莫将文字葬坟中。
-
金井秋啼络纬声,出花宫漏报严更。
不知谁是金銮直,玉宇沉沉夜气清。
-
跨险盘危压古州,至今传号越王楼。
山分冷翠侵檐滴,水擘寒声绕槛流。
-
震邸陪经席,辰阶拥化钧。
高谟帷幄旧,嘉织鼎彝新。
露湿铭旌晓,尘凝燕榭春。
许郊民爱厚,犹忆相车茵。
-
冻雀无声风叶乾,坐来飞霰洒窗寒。
梅花岁岁如相待,琼树朝朝不厌看。
邑犬他皇惊越俗,崖松偃亚老秦官,衰颜不作安仁栗,一任斜吹上鬓端。
-
几年退乐紫房居,天下犹传还政书。
玉案焚香读黄老,人间宫殿午阴初。
-
汉符新寄近天畿,便别星班下曙扉。
金印旋成龟左顾,瑶箱尝认燕双归。
春风满野红旌驻,夜雨浸筵翠斝飞。
况是韦平有家学,须将名誉敌恩辉。
-
岷峨地僻少人行,一日西来誉满京。
白首只知闻道胜,青衫不及至家荣。
玄猿放哭铭旌过,紫燕朝飞挽铎迎。
天禄校书多分薄,子云那得葬乡城。
-
悲箫忽犯晓楼钟,樽酒应非昔饯同。
家贵曾还金钺宠,时清不见玉关功。
佳城蔓草千年闭,后院繁絃一夕空。
惟有平阳旧池馆,依然芳树倚春风。
-
白鹭敞西轩,栋宇穷爽垲。
千峰若聊环,翠色不可解。
是时天宇旷,六幕无织霭。
金斗熨秋江,素练横衣带。
乾坤清且敛,气象朝昏改。
-
林梢拂晓禽初哢,门外经春柳自摇。
可叹流年催白发,便将幽意属芳条。
玉杯放酒成萧索,锦帐留灯照寂寥。
任是名园更风雨,残枝须插醉明朝。
-
二月犹逢雪,春寒一倍加。
云重应阻雁,风横祗愁花。
碧水离思断,琼楼醉倚斜。
谁知下帷苦,未晓已闻鸦。
-
淮上惊波欲去难,更逢春雪下云端。
思君一夜如千里,手把琼枝不奈寒。
-
行子下骖去易迷,故乡回首在天涯。
春心南陌风光远,晓梦西楼月影迟。
沈客带宽无奈瘦,阮生车断不胜悲。
花狂蝶乱家园晚,何事东归竟未期。
-
宫树沈沈锁玉扉,东风犹是度罗帏。
此身不及春来燕,又向披香殿里飞。
[宋]
1019 年 ~ 1085 年
王珪的诗文全集
共 541 诗文