-
城外沧溟日夜流,城南山直对城楼。
溪田雨足禾先熟,海树风高叶易秋。
疏傅里闾寻故老,秦皇车甲想东游。
客心不待伤千里,槛外风烟尽是愁。
-
闻笛更怀旧,望鸿难寄音。
西风行客泪,明月故人心。
离恨江波阔,归期岁景深。
何时紫溪隐,尊酒起狂吟。
-
一札兴贤圣化新,观光上国已彬彬。
右文幸际休明世,奉昭犹须牧守臣。
鹈鴃不为芳草计,鹪鹩似畏罻罗人。
轺车到处天恩遍,祗有儒林欠得春。
-
春殿千官宴喜归,上林莺舌报花时。
宣徽旋进新裁曲,学士争吟应诏诗。
-
树含春色明兼暗,云带朝寒去复还。
未有燕回罗幕上,不知人在玉楼间。
吟魂几绕青山曲,醉梦多游紫府关。
待得归时花示老,莫因寥落起愁颜。
-
夜冲江浦始停舟,天际萧骚急雨收。
枕上月华清到晓,簟间风意冷如秋。
一溪碧水怀归意,九陌红尘倦旅游。
待得星稀城角断,旧酲消尽起新愁。
-
平明捧诏未央宫,全晋山河九曲东。
官著绣衣惊曼倩,文传锦里压扬雄。
红旌照日邻天上,玉剑横秋入塞中。
每下银台南畔路,风尘那复旧时同
-
上林春晚,曾是奉宸游。
水殿戏龙舟。
玉箫吹断催仙驭,一去隔千秋。
游人重到曲江头。
事往涕难收。
-
金门学士富才华,又拥双旌照水涯。
海日三竿随放仗,春风五马去如花。
帐兵夜握龙泉湿,舞女朝垂锦带斜。
君看有唐贤太守,风流常是属诗家。
-
复忆同游处,经春在武林。
湖光浮鹢净,山木坐猿深。
事往惟诗在,悲来吒梦寻。
朋知零落尽,投老若为心。
-
忆昔承君召,春风候禁门。
曾陪蕊珠殿,独赐紫花墩。
辽水千年隔,钧天一梦存。
龙髯攀不得,无路可酬恩。
-
玉兔何年上月宫,夜间捣药特无踪。
神丹不老姮娥鬓,乞取刀圭驻玉容。
-
晓人燕山雪满旌,归心常与雁南征。
如何万里沙尘外,更在思乡岭上行。
-
丹门瑞雾紫濛濛,日到蓬莱正殿东。
只看御炉香欲起,佩环齐响半天中。
-
有德名终大,无为福自延。
更闻天子孝,荐术助长年。
-
诏书初捧下西厢,重棘连催暮钥忙。
绿绣珥貂留帝诏,紫衣铺案拜宸香。
卷如骤雨收声急,笔似飞泉落势长。
十五年前出门下,最荣今日预东堂。
-
偶歇延英对,如何遽不来。
卹恩天子厚,遗直世人哀。
路转侵龙耳,星沈近斗魁。
送车知几乘,莫赋泰山颓。
-
博士当年教玉筝,六宫谁敢门新声。
如今旧曲无心理,宝柱一行秋雁横。
-
行到鹿儿山更恶,八千归路可胜劳。
长安日远思亲发,紫汉星回促使轺。
晓磴云浓藏去驿,阴崖冰折断前桥。
羁怀一夕犹难遣,況是辞家九十朝。
-
少从客路千波转,老入流年万事疏。
野鹤定知乘宠误,春冰多愧践名虚。
几思汉殿金盘露,恣阅蓬山绿字书。
未报君恩成白发,翻然江海羡吾庐。
[宋]
1019 年 ~ 1085 年
王珪的诗文全集
共 541 诗文