-
洛阳处天下之中,挟崤渑之阻,当秦陇之襟喉,而赵魏之走集,盖四方必争之地也。天下当无事则已,有事,则洛阳先受兵。予故尝曰:“洛阳之盛衰,天下治乱之候也。”
方唐贞观、开元之间,公卿贵戚开馆列第于东都者,号千有馀邸。及其乱离,继以五季之酷,其池塘竹树,兵车蹂践,废而为丘墟。高亭大榭,烟火焚燎,化而为灰烬,与唐俱灭而共亡,无馀处矣。予故尝曰:“园圃之废兴,洛阳盛衰之候也。”
且天下之治乱,候于洛阳之盛衰而知;洛阳之盛衰,候于园圃之废兴而得。则《名园记》之作,予岂徒然哉?
呜呼!公卿大夫方进于朝,放乎一己之私以自为,而忘天下之治忽,欲退享此乐,得乎?唐之末路是已。
-
秦扁不南游,医方略岚嶂。
茅黄秋两淫,与疟盖同状。
咒师乌能神,适市半扶杖。
吾欲养黄婆,母壮子亦王。
妙药只眼前,乞汝保无恙。
-
日月天回十二章,诏移清跸幸胶庠。
六龙稳转桥门曲,多士横穿锦仗行。
俎豆威仪瞻阙里,东西风教自周王。
太平谁谓初无象,四海形容在一堂。
-
居近城南楼,步月时散策。
小市早收灯,空山晚吹笛。
儿呼翁可归,恐我意惨戚。
从来坚道念,老去倦形役。
天其卒相予,休以南荒谪。
-
去日有近远,寒暑乃不同。
手捉而喙饮,嗜欲南北通。
是邦亦洙泗,人可牛与弓。
良知尽虚市,妙质老耕农。
彼时张曲江,此时余襄公。
-
裨海环□□,□□□□国。
世人持两足,遽欲穷畛域。
心知禹分土,未尽舜所涉。
吾迁桂岭外,仰亦见斗极。
升高临大路,邮传数南北。
-
八尺方床织白藤,含风漪里睡瞢腾。
若无万里还家梦,便是三湘退院僧。
-
步履江村雾雨寒,竹间门巷系黄团。
犹嫌肮脏惊鱼鸟,父老相呼拥道看。
-
击鼓吹竽七百年,临淄城阙尚依然。
如今只有耕耘者,曾得当时九府钱。
-
斗暄成小疾,亦稍败吾勤。
定是朱衣吏,乘时欲舞文。
-
秦扁不南遊,医方略岚嶂。
茅黄秋两淫,与疟盖同状。
咒师乌能神,适市半扶杖。
吾欲养黄婆,母壮子亦王。
妙药只眼前,乞汝保无恙。
-
邴吉勳劳犹未报,卫公精爽仅能归。
-
鲁直今已矣,平生作小诗。
-
邴吉勋劳犹未报,卫公精爽仅能归。
[宋]
? ~ ?
李格非的诗文全集
共 14 诗文