-
天台罗汉形模,也学丹霞划草。
少年大振宗风,好个五山长老。
-
孔子爱食蔬菜羹,羹中无酱必不食。
先生执酱馈高年,此味珍羞岂易得。
瓶中有粟岂过望,谁怜陶令分嘉饷。
喜君不作无发人,免得东坡借擂酱。
-
九十萱亲天下稀,吾王何在子何之。
倚闾旦暮无他念,一片好心天得知。
-
何年捣玉楮,莹洁无滓坌。
清兴厌纯绵,安有尘可振。
夜卧白昼中,冰雪心不紊。
梦觉梅花香,炉红绝烟煴。
疑到玉皇前,俯视日月晕。
-
堇荼易地味不甘,姜桂到老性愈辣。
人言申椒能变化,我见苾芬终不灭。
古来郊庙荐德馨,此物气味通神明。
开口一笑露眼睛,望君点化佛先成。
-
阮郎正好住天台,玉女多情忍放回。
雨散云收一天碧,薰风吹梦到瑶台。
-
丰年自古说来牟,四月麦熟胜秋收。
天厨送食不待求,有麪馎饦吾何忧。
安得化身为儿童,戏沙作麪可报答。
授记或为阿育王,请铸八万四千塔。
-
老树犹能识道回,好怀长对碧天开。
青山绿水何人管,明月清风要我来。
少日曾闻黄石教,平生几掷左慈杯。
道兄惯见人间事,快抱棋枰信手推。
-
毛颍摧锋入墨池,白云窗下展乌丝。
乘君袖里孤山月,写尽横斜竹外枝。
-
手捻琪花吹玉萧,至人长与道逍遥。
黄云白鹤无拘束,閒看吴儿弄晚潮。
-
巍巍文笔光书林,插空几地皆天成。
尖斋不假云烟敛,圆健何劳雨露深。
椽墨太阿窥小丑,书天不动龙蛇走。
何用蒙恬制作工,五色光芒焕星斗。
-
仰山梵刹万竹间,巨鲸吼动天风寒。
前声穿云出山久,后音待月挥槌难。
长短轻重知多少,断续参差不奇偶。
敲残一百余八声,树色糢糊落星。
-
长松落落多奇节,冬无雪霜夏无热。
根头更有千岁苓,知谁可语长生诀。
-
一从孔氏去藏书,直至秦人不喜儒。
柱下老仙今有后,安知文不在兹乎。
-
谱系庭筠出管城,胸中千亩尽秋清。
儿童不不悮挥毫意,闲傍虚檐听雨声。
-
猪苓桔梗最为奇,药笼书囊用有诗。
莫把眼前穷达论,要知良相即良医。
-
九十萱亲天下稀,教儿只诵白华诗。
溪冰山玉人无愧,百拜慈闱喜可知。
-
要知今日谢枋得,便是当年许月卿。
-
猪苓桔梗最为奇,药笼书囊用有时。
莫把眼前穷达论,要知良相即良医。
-
渊明岂但隠逸人,渊明素怀诸葛志。
清香不独占秋天,菊潭一滴三千岁。
[宋]
1226 年 ~ 1289 年
谢枋得的诗文全集
共 151 诗文