-
推挤不去已三年,鱼鸟依然笑我顽。
人未放归江北路,天教看尽浙西山。
尚书清节衣冠后,处士风流水石间。
一笑相逢那易得,数诗狂语不须删。
-
南郭子綦初丧我,西来达摩尚求心。
此堂不说有清浊,游客自观随浅深。
两岁频为山水役,一溪长照雪霜侵。
纷纷无补竟何事,惭愧高人闭户吟。
-
两邦山水未凄凉,二老风流总健强。
共成一百七十岁,各饮三万六千觞。
藏春坞里莺花闹,仁寿桥边日月长。
惟有诗人被磨折,金钗零落不成行。
-
初惊鹤瘦不可识,旋觉云归无处寻。
三过门间老病死,一弹指顷去来今。
存亡惯见浑无泪,乡井难忘尚有心。
欲向钱塘访圆泽,葛洪川畔待秋深。
-
病中闻汝免来商,旅雁何时更著行。
远别不知官爵好,思归苦觉岁年长。
著书多暇真良计,从宦无功漫去乡。
惟有王城最堪隐,万人如海一身藏。
-
太守亲从千骑祷,神翁远借一杯清。
云阴黯黯将嘘遍,雨意昏昏欲酝成。
已觉微风吹袂冷,不堪残日傍山明。
今年秋熟君知否,应向江南饱食粳。
-
门前古碣卧斜阳,阅世如流事可伤。
长有幽人悲晋惠,强修遗庙学秦皇。
丹砂久窖井水赤,白术谁烧厨灶香?
闻道神仙亦相过,只疑田叟是庚桑。
-
河西猛士无人识,日暮津亭阅过船。
路人但觉骢马瘦,不知铁槊大如椽。
因言西方久不战,截发愿作万骑先。
我当凭轼与寓目,看君飞矢集蛮毡。
-
莱公昔未遇,寂寞在巴东。
闻道山中树,犹馀手种松。
江山养豪俊,礼数困英雄。
执板迎官长,趋尘拜下风。
当年谁刺史,应未识三公。
-
乱山围古郡,市易带群蛮。
瘦岭春耕少,孤城夜漏闲。
往时边有警,征马去无还。
自顷方从化,年来亦款关。
颇能贪汉布,但未脱金镮。
-
朝发鼓阗阗,西风猎画旃。
故乡飘已远,往意浩无边。
锦水细不见,蛮江清可怜。
奔腾过佛脚,旷荡造平川。
野市有禅客,钓台寻暮烟。
-
仆年三十九,在润州道上过除夜,作此诗。又二十年,在惠州,追录之以付过,二首
钓艇归时菖叶雨,缲车鸣处楝花风。
长江昔日经游地,尽在如今梦寐中。
-
仆年三十九,在润州道上过除夜,作此诗。又二十年,在惠州,追录之以付过,二首
寺官官小未朝参,红日半窗春睡酣。
为报邻鸡莫惊觉,更容残梦到江南。
-
王定国自彭城往南部,时子由在宋幕,求家书,仆醉不能作,独以一绝句与之
王郎西去路漫漫,野店无人霜月寒。
泪尽粉笺书不得,凭君送与卯君看。
-
成伯家宴,造坐无由,辄欲效颦而酒已尽,入夜,不欲烦扰,戏作小诗,求数酌而已
道士令严难继和,僧伽帽小却空回。
隔篱不唤邻翁饮,抱瓮须防吏部来。
-
予初谪岭南,过田氏水阁,东南一峰,丰下锐上,俚人谓之鸡笼山,予更名独秀峰。今复过之,戏留一绝
倚天巉绝玉浮图,肯与彭郎作小姑。
独秀江南知有意,要三二别四三壶。
-
合浦愈上人,以诗名岭外,将访道南岳,留诗壁上云:闲伴孤云自在飞。东坡居士过其精舍,戏和其韵
孤云出岫岂求伴,锡杖凌空自要飞。
为问庭松尚西指,不知老奘几时归。
-
过子忽出新意,以山芋作玉糁羹,色香味皆奇绝。天上酥陀则不可知,人间决无此味也
香似龙涎仍酽白,味如牛乳更全清。
莫将南海金齑脍,轻比东坡玉糁羹。
-
七年九月,自广陵召还,复馆于浴室东堂。八年六月,乞会稽,将去,汶公乞诗,乃复用前韵三首
东南此去几时归,倦鸟孤云岂有期。
断送一生消底物,三年光景六篇诗。
-
七年九月,自广陵召还,复馆于浴室东堂。八年六月,乞会稽,将去,汶公乞诗,乃复用前韵三首
梦绕吴山却月廊,白梅卢橘觉犹香。
会稽且作须臾意,从此归田策最良。
[宋]
1037 年 ~ 1101 年
苏轼的诗文全集
共 4090 诗文